جایگاه همکاریهای مرزی در تحقق آمایش سرزمین (نمونه موردی ایران و عراق)

همکاریهای مرزی سبب گرد هم آمدن جوامع دو طرف مرز میگردد و این عامل میتواند بهصورت بالقوه برای تبدیل نمودن آنها به جوامعی توسعه یافته یاری رساند. هدف از تحقیق بررسی عوامل موثر در رونق همکاری مرزی بین ایران و عراق و جایگاه آن در آمایش سرزمین میباشد. روش شناسی حاکم بر تحقیق حاضر بر اساس پارادایم تفسیری بوده و به دنبال شناخت مهمترین عوامل و متغیرهای موثر بر تداوم همکاریهای مرزی بین عراق و ایران است. بدین منظور مهمترین عوامل تاثیرگذار بر تداوم همکاریهای مرزی در ۶ بعد (سرزمینی، ژئوپلیتیکی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی، اقتصادی و دفاعی - نظامی) انتخاب شدند. در نهایت میتوان گفت که بهمنظور بهبود وضعیت همکاری بین این دو منطقه ابتدا باید راهبردها و سیاستهایی متناسب با شرایط هر دو منطقه تدوین نمود تا بتوان در نهایت به پایداری در همکاریهای مرزی و بهبود وضعیت منطقه دست پیدا کرد.