رابطه خودپنداره و باورهای انگیزشی با راهبردهای خودتنظیمی در دانش آموزان پایه ششم مقطع ابتدایی

هدف از این پژوهش بررسی رابطه خودپنداره و باورهای انگیزشی با راهبردهای خودتنظیمی در دانش آموزان دختر پایهششم ابتدایی در شهر یاسوج است، بنابراین پژوهش حاضر از نوع تحقیقات توصیفی - همبستگی است. جامعه آماری پژوهش راکلیه دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی در شهر یاسوج در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ تشکیل دادند که حجم نمونه بااستفاده از جدول مورگان ۲۲۰ نفر برآورد و به صورت تصادفی طبقهای انتخاب گردیدند و بوسیله سه پرسشنامه خودتنظیمیدانش آموز بوفارد ، پرسشنامه خودپنداره بک و پرسشنامه راهبردهای انگیزشی برای یادگیری مورد آزمون قرار گرفتند و برایتجزیه و تحلیل اطلاعات از شاخصهای آمار توصیفی و روشهای آمار استنباطی (همبستگی، رگرسیون) استفاده شد.نتایج نشان داد که بین خودپنداره با راهبردهای خودتنظیمی در دختران پایه ششم مقطع ابتداییرابطه معنادار وجود دارد.همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد باورهای انگیزشی و خودپنداره می توانند پیش بینی کننده خودتنظیمی باشند. نتایجحاصل از پژوهش حاضر می تواند زمینه ای را برای پویایی فرآیند آموزش و یادگیری و بهبود هیجان های تحصیلی فراهم آورد.