بررسی ارتباط امیدواری در بین مادران کودکان عادی و استثنایی

امید،عامل ذاتی و باطنی شالوده زندگی و عامل پویایی و دینامیک روان دانش آموزان است ،بنابراین نقش امید در سلامت روانی دانش آموزان بسیار مهم است .رشد امید و ناامیدی در انسان به میزان زیادی وابسته به فرهنگ و ارزش های جامعه وابستگی دارد.لذا در این تحقیق به بررسی ارتباط امیدواری در بین مادران کودکان عادی و استثنایی پرداخته شد، روش تحقیق در این پژوهش از نوع روش پیمایشی با استفاده از پرسشنامه بوده و جزء تحقیقات کاربردی محسوب می گردد . نمونه آماری این پژوهش برابر ۲۰۰ نفر از مادران دارای کودک عادی و استثنایی ساکن در شهر تهران بوده که در این پژوهش به سوالات پرسشنامه پاسخ داده اند.یافته های این پژوهش نشان می دهند که : میزان امیدواری در بین مادران دارای کودک عادی و مادران دارای کودک استثنایی، دارای تفاوت معناداری می باشد. مادران دارای کودک عادی دارای میانگین امیدواری بیشتری نسبت به مادران دارای کودک استثنایی بوده اند و دارای تفاوت میانگینی برابر با ۶.۶۹ نمره هستند که این میزان از لحاظ آماری یک تفاوت معنادار گزارش شده است.