اثربخشی آموزش شفقت به خود بر تکانشگری و تحمل ناکامی در بین دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول شهر نقده

دوره نوجوانی دوران مهم زندگی فرد و دوره انتقال از وابستگی دوران کودکی به استقلال دوره جوانی و بزرگ سالی است و همچنین مهم ترین دوره رشدی و حساس ترین و بحرانی ترین دوره رشد انسان است. بر این اساس هدف از مطالعه حاضر اثربخشی آموزش شفقت به خود بر تکانشگری و تحمل ناکامی در بین دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول شهر نقده می باشد. مطالعه حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون می باشد. جامعه آماری این تحقیق کلیه دانش آموزان دختر متوسطه اول در شهر نقده در سال تحصیلی ۴۰۲-۱۴۰۱ می باشند، که تعداد آن ها ۲۸۳۱ نفر است. جهت انتخاب نمونه مورد مطالعه ۶۰ نفر از دانش آموزان دختر متوسطه اول شهر نقده به روش خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند و در دو گروه (کنترل و آزمایش) ۳۰ نفره تقسیم شدند. نتایج نشان می دهد که، اختلاف معناداری بین میانگین دو گروه در پس آزمون وجود دارد و مقادیر پس آزمون نمرات تکانشگری در گروه آزمایش به صورت معناداری از نمرات تکانشگری در گروه کنترل پایین تر است ( ). همچنین ضریب اتا مقدار ۲۷/۰ به دست آمده است. همچنین نتایج فرضیه دوم بیانگر این است که، اختلاف معناداری بین میانگین تحمل ناکامی در دو گروه در پس آزمون وجود دارد و مقادیر پس آزمون نمرات تحمل ناکامی در گروه آزمایش به صورت معناداری از نمرات تحمل ناکامی در گروه کنترل پایین تر است ( ). همچنین ضریب اتا مقدار ۱۱/۰ به دست آمده است. بنابراین با توجه به نتایج به دست آمده به مشاوران مدارس، روانشناسان، درمانگران و توان بخش ها توصیه می شود که از آموزش شفقت به خود برای نوجوانان داری تحمل ناکامی و تکانشگری استفاده کنند.