از جان هیک تا ابونمر: تحلیل های نظری از گفت وگوی بینادینی در دوران مدرن

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 63

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_SOST-14-4_003

تاریخ نمایه سازی: 23 بهمن 1402

چکیده مقاله:

گفت وگوی های بینادینی در دهه های اخیر تبدیل به کانونی برای تبادلات فکری بین رهبران دینی شده و اندیشمندان متعددی به این مسئله پرداخته اند. این مقاله با هدف بررسی جایگاه گفت وگوی بینادینی از نگاه اندیشمندان برجسته ای همچون جان هیک، ریمون پنیکار، لئونارد سویدلر، هانس کونگ، و محمد ابونمر براساس چارچوب فکری و رویکردی که در مسیر علمی شان اتخاذ کرده اند، به این مسئله پرداخته است. تحلیل ها نشان داد جان هیک تحقق گفت وگوی بینادینی را مبتنی بر دو اصل پذیرش کثرت گرایی دینی و قاعده طلایی در اخلاق می داند. پنیکار نه بر تعلیق بلکه معتقد به رویارویی با دیگری دینی براساس نظام و رهیافتی فارغ از اپوخه ای است که هوسرل مطرح می کند. سویدلر با تاکید بر نگاهی معرفت شناختی، مسئله گفت وگو با دیگری دینی را به تعریف دین پیوند زده و بر قانون محوربودن آن پای می فشرد. هانس کونگ با طرح اعلامیه اخلاق جهانی از گفت وگوها با هدف ایجاد صلح جهانی سخن می گوید. و در نهایت، ابونمر بر آورده های سنت های مذهبی، منابع معنوی و رفع سوءبرداشت ها در گفت وگو با دیگری دینی اصرار ورزیده و هر سه را از اساسی ترین مراحل اولیه در تحقق این سنخ از گفت وگوها می داند.

نویسندگان

مجید جعفریان

استادیار گروه اخلاق اجتماعی، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی قم، ایران،

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • اخوان، مهدی.(۱۳۹۱). «واقع گرایی انتقادی و ناواقع گرایی ارجاعی». زمانه. ...
  • سلطانی، آزاده.(۱۳۸۴). مرکز گفت وگوی ادیان (اصفهان شهر جدید بهارستان). ...
  • حللی، عبدالرحمن.(۱۳۸۴). «گفت وگوی ادیان و جریان شناسی دیدگاه ها». ...
  • خسروپناه، عبدالحسین.(۱۳۸۴). «فرایند ظهور و بسط نظریه پلورالیستی و تهافت ...
  • مقری، احمد، مهراب صادق نیا و مهدی صالحی.(۱۳۹۴). «گفت وگوی ...
  • محمدرضایی، محمد و طاهر کریم زاده.(۱۳۸۹). «مقایسه دیدگاه جان هیک ...
  • شارپ، اریک.(۱۳۸۴). «گفت وگوی ادیان». ترجمه غلامرضا اکرمی. اخبار ادیان. ...
  • سویدلر، لئونارد.(۱۳۸۲). «عصر گفت وگوی جهانی». ترجمه هوشنگ رهنما. اخبار ...
  • طالبی دارابی، باقر.(۱۳۸۲). «آشنایی با جهان فکری لئونارد سولدر(گفت وگو ...
  • عباسی، شهاب الدین.(۱۳۸۵). «صلح در سایه گفت وگو: مروری بر ...
  • یزدانی، عباس و مهدی جهان مهر (۱۳۹۲). «مقایسه دیدگاه تکثرگرایی ...
  • Abu-Nimer , Mohammed & Amal I. Khoury & Emily Welty.(۲۰۰۷). ...
  • Abu-Nimer, Mohammed.(۲۰۰۱). Conflict Resolution, Culture, and Religion: Toward a Training ...
  • Abu-Nimer, Mohammed.(۲۰۰۲). The Miracles of Transformation Through Interfaith Dialogue:Are you ...
  • Knitter , P. I.(۲۰۰۲). introducing Theologies of Religions, Maryknoll, NY ...
  • Küng, Hans.(۱۹۹۷). “Yes to a Global Ethic; Voices from Religion ...
  • Hick, John.(۱۹۹۸). Truth and Dialogue: The Relationship between World Religions.London: ...
  • Moyzes, Paul & Swidler, Leonard.(۱۹۹۰). Christian Mission and Interreligious Dialogue. ...
  • Panikkar, Raimon.(۱۹۹۹).The Intrareligious Dialogue (BookFi.org). published by Paulist press. Mahwah. ...
  • Panikkar, Raimon.(۱۹۹۶). “A Self-Critical Dialogue”. In The Intercultural Challenge of ...
  • Panikkar, Raimun.(۱۹۸۱).The Unknown Christ of Hinduism: Towards an Ecumenical Christophany. ...
  • Panikkar, Raimon.(۱۹۹۵).Cultural Disarmament: The Way to Peace. Trans. Robert R. ...
  • Smith , Wilfred Cantwell. (۱۹۸۱). Towards a World Theology: Faith ...
  • نمایش کامل مراجع