بررسی و مقایسه دو مدلSWOT و ANP در برنامه ریزی راهبردی توسعه پایدار روستایی (مطالعه موردی دهستان طاغنکوه شمالی)

مهاجرت اهالی روستا و خالی شدن روستاها از سکنه در دهه های اخیر بسیار مشهود بوده است، به طوری که بعضی از روستاها کاملا خالی از سکنه شده است. در همین راستا تداوم مهاجرت ساکنین روستاهای منطقه به شهرها ضرورت بازنگری در شیوه زندگی و کسب درآمد در این مناطق را واقف ساخته است. دستیابی به دلایل مشکلات و رسیدن به توسعه پایدار در این محیط گرو شناخت کامل ویژگی­های طبیعی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی روستا و برنامه ­ریزی دقیق و راهبردی در این خصوص است. در این تحقیق برای رسیدن به بهترین راهبرد ابتدا نقاط قوت، ضعف، تهدیدات و فرصت­ های موجود در روستاهای منطقه شناسایی و مشخص گردید. در ادامه با استفاده از دو روش متداول در امر تصمیم­ گیری و ارزیابی پتانسیل­ ها، مدل ­هایSWOT  و ANP به بررسی مناسب ترین راهبردها پرداخته شد. نتایج دو مدل نشان داد که بهترین راهبرد، استراتژی تهاجمی- رقابتی می­باشد. هم چنین بر اساس نتایج روش فرآیند تحلیل شبکه بهترین گزینه به دست آمده برای بالا بردن سطح زندگی اهالی روستا پتانسیل­ های نوین و کاربردی با تسهیلات دولتی همچون کشت گلخانه­ای و غیره در این منطقه می­باشد. در مدلSWOT  دو راهبرد تشکیل تعاونی­ ها و استفاده از همت و مشارکت اهالی منطقه جهت تولید و فروش و راهبرد استفاده از بودجه­ های دولتی و اعتماد به قشر تحصیل کرده جهت اشتغال خود و اشتغال زایی با امتیاز ۲۰ به عنوان اولویت­های اول اجرایی به دست آمدند. فعالیت های توسعه ای در روستاهای ایران وابسته به شرایط اقلیمی می باشد، لذا مدل ANP به دلیل در نظر گرفتن اثرات متقابل عوامل موردبررسی از کارایی مناسب تری در تصمیم­گیری برخوردار می ­باشد.