مدلسازی پس انداز خانوار روستایی و بررسی تاثیر سناریوهای مختلف سیاستی بر آن(با بهره گیری از رویکرد پویایی سیستم)

توسعه در مناطق روستایی دارای ابعاد متعددی است که توسعه­ی اقتصادی یکی از مهم­ترین آن ابعاد و تجمیع سرمایه هسته­ی مرکزی آن می­باشد. بر اساس تئوری­های اقتصادی پس­انداز در یک جامعه اعم از جوامع روستایی می­تواند مقدمه­ای برای تشکیل سرمایه و ارتقاء شاخص­های اقتصادی توسعه باشد. در این میان پس­انداز بخش خصوصی شامل پس­انداز خانوارها و بنگاه­های اقتصادی خصوصی یکی از اجزای اصلی تشکیل­دهنده­ی سرمایه در جوامع روستایی محسوب می­گردد. در این مطالعه به­منظور مدلسازی تابع پس­انداز خانوار روستایی و بررسی تاثیر سناریوهای مختلف سیاستی از رهیافت مدلسازی ریاضی استفاده گردیده و اطلاعات و داده­های مورد نیاز از ۱۸۴ خانوار گندمکار دیم شهرستان رزن که بر اساس فرمول کوکران انتخاب شده بود، در سال زراعی ۹۲-۱۳۹۱ از طریق مصاحبه و پرسشنامه جمع آوری شده است. بر اساس نتایج حاصل از تحقیق، خانوارهای با ابعاد خانوار ۵-۷ نفره و سطح زیرکشت بیش از ۴۰  هکتار، دارای بیشترین سطح پس­انداز می­باشند. این رقم در خانوارهای بیش از ۷ نفر و با سطح زیرکشت زیر ۵ هکتار در   پایین­ترین حد قرار دارد. همچنین یافته­های تحقیق نشان می­دهند که اجرای سناریوی سیاستی مبنی بر افزایش۵۰ درصدی یارانه، ۲۰ درصدی درآمد و ۲۰ درصد مخارج خانوار بیشترین تاثیر بر وضعیت پس انداز خانوار را به همراه دارد.   طبقه­ بندیJEL : D۱۴,O۲۳,Q۰۱