پیش بینی خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان بر اساس ویژگی های شخصیتی مادر و خودمهارگری فرزندان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان با ویژگی های شخصیتی مادر و خودمهارگری دانش آموز صورت گرفت. جامعه آماری این تحقیق را دانش آموزان دختر و پسر دبیرستانی استان قم تشکیل دادند. تعداد ۱۵۶ نفر از جامعه مذکور به صورت نمونه گیری خوشه ای از دبیرستان های دخترانه و پسرانه ناحیه ۲ استان قم برای انجام این پژوهش انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از سه پرسش نامه خودکارآمدی دانش آموز جینک، خودمهارگری رفیعی هنر و فرم کوتاه پرسشنامه ۵ عاملی نئو استفاده شد. داده ها توسط ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده از پژوهش حاضر نشان داد؛ بین خودکارآمدی تحصیلی با خودمهارگری دانش آموز و ویژگی های شخصیتی مادر همبستگی مثبت معنادار وجود دارد، پیش بینی خودکارآمدی تحصیلی بر اساس ویژگی های شخصیتی و خودمهارگری معنادار است. خودمهارگری و چهار عامل شخصیت (غیر از عامل با وجدان بودن) در مجموع ۵۳ درصد از خودکارآمدی تحصیلی پاسخ گویان را پیش بینی می کنند. بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت برای افزایش خودکارآمدی تحصیلی در نوجوانان، بیشتر از هر چیز باید به تقویت خودمهارگری آنان توجه کرد و در مرتبه بعد توجه به ویژگی های شخصیتی مادران از اهمیت زیادی برخوردار است.