کاربرد تکنیکTOPSIS در اولویت بندی مکانی استقرار صنایع تبدیلی کشاورزی در مناطق روستایی (مطالعه موردی:شهرستان رشت)

یکی از راه­های دستیابی به توسعه پایدار روستایی جهت رسیدن به استانداردهای بین­المللی در تولید محصولات کشاورزی، به کارگیری صنایع تبدیلی و تکمیلی کشاورزی می باشد. از طرفی مشخص کردن اولویت­های برتر مکانی برای استقرار این صنایع، یکی از عوامل مهم در برنامه ریزی جهت توسعه منطقه ای است. بدین منظور هدف از پژوهش حاضر اولویت بندی مکانی استقرار صنایع تبدیلی کشاورزی در شهرستان رشت است که دارای قطب­های جمعیتی روستایی، منابع آب، اقلیم مناسب و اراضی حاصلخیز و مستعد کشاورزی می­باشد. پژوهش از نظر هدف کاربردی و مبنای روش آن توصیفی– تحلیلی است. اطلاعات با بهره گیری از مطالعات کتابخانه­ای به دست آمده و تکیه اصلی بر مستندات آماری کشور بوده است. برای تحلیل داده­ها از مدل TOPSIS و جهت وزن دهی به شاخص­های کشاورزی با توزیع پرسشنامه از نظرات ۱۰ نفر از کارشناسان صنایع تبدیلی بخش کشاورزی سازمان جهاد کشاورزی استان گیلان استفاده شده است.یافته­های تحقیق نشان می­دهد که از بین بخش های شهرستان رشت، بخش مرکزی با امتیاز نهایی(۷۱۱/۰)، به عنوان مساعدترین سایت و بخش­های سنگر با امتیاز نهایی (۳/۰)، خمام (۲۴۷/۰)، خشکبیجار (۲۱/۰)، لشت نشاء (۱۶۷/۰) و کوچصفهان با (۱۳۳/۰) در اولویت­های بعدی جهت استقرار صنایع مذکور قرار گرفته اند. بر این اساس، اگر سرمایه گذاری­ها و طرح­های صنعتی در بخش­های برتر به کار برده شود نتیجه مطلوب به همراه خواهد داشت.