تحلیلی تطبیقی بر نیایش در شاهنامه فردوسی و شاهنامه کردی
محل انتشار: پژوهشنامه ادبیات کردی، دوره: 4، شماره: 1
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 60
فایل این مقاله در 28 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JOKI-4-1_008
تاریخ نمایه سازی: 24 بهمن 1402
چکیده مقاله:
از آنجا که نیایش و دعا می تواند یکی از موضوعات فرعی هر داستانی باشد، تجلی آن در داستان های حماسی از دیدگاه انواع ادبی می تواند آمیزه ای از نوع حماسی و غنایی باشد. الماس خان کندوله ای در سرایش شاهنامه کردی، متاثر از روایات شفاهی و فرهنگ بومی، پاره ای از مفاهیم غنایی را متناسب با روحیات شخصی و شرایط فرهنگی مردم منطقه خود سروده است. در این جستار که با روش توصیفی - تحلیلی انجام شده، چگونگی بیان نیایش ها از زبان پهلوانان حماسی و نیز بیان آن به صورت تطبیقی در پنج داستان مشترک شاهنامه فردوسی و شاهنامه کردی الماس خان کندوله ای(بیژن و منیژه، رستم و سهراب، رستم و اسفندیار، سیاوش، شغاد) با هدف مشخص کردن بسامد نیایش ها و برجسته کردن تمایزات فرهنگی در بیان آن ها، مورد بررسی قرار گرفته است. از مهم ترین یافته های پژوهش این است که بیان نمونه های نیایش در شاهنامه فردوسی، موجزتر از شاهنامه کردی است و زبان بیان الماسخان کندوله ای در بیان نیایش های نوع منفی آن(نفرین) تلخ تر و گزنده تر از زبان فردوسی است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مصطفی رادمرد
دبیر آموزش و پرورش و مدرس دانشگاه فرهنگیان
میر جلال الدین کزازی
عضو هیئت علمی دانشگاه علامه
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :