ارزیابی «مصادیق بهره وری خردمندانه با رویکرد منظر شهری تاریخی» در شهر تالابی بندر خمیر

سرعت توسعه در شهرهای تاریخی و افزایش پیچیدگی کارکردهای شهری در دهه های اخیر سبب ایجاد تغییرات بسیار در محدوده تاریخی شهرها و رویارویی جریان های حفاظت و توسعه شده است. به دنبال تحولی که در دیدگاه امروزی نسبت به نحوه مداخله در بافت های تاریخی پدید آمده، یونسکو در سال ۲۰۱۱ توصیه نامه ای را درباره رویکرد «منظر شهری تاریخی» برای حفاظت از میراث شهرهای تاریخی تصویب کرده است. «منظر شهری تاریخی» عرصه ای شهری است که محصول لایه بندی تاریخی از فرهنگ و ارزش ها و ویژگی های طبیعی در میان مراکز تاریخی است. در رهیافت منظر شهری تاریخی گام نخست به دست آوردن شناختی جامع از ابعاد مختلف شهر و ارزش های ملموس و ناملموسی است که در طول زمان آن را شکل داده اند. این رهیافت با حفاظت از ارزش ها، اصالت و یکپارچگی شهر در کالبد کنونی آن، از توسعه بی رویه جلوگیری کرده و با تاکید بر نقش جامعه در زندگی شهری پیوندی نوین بین گذشته و حال شهر ایجاد می کند. حفاظت شهری بر پایه رویکرد منظر شهری تاریخی، پاسخ گوی تداوم و پویایی شهر به صورت توامان است. این امر با درنظرگرفتن لایه های تبیین کننده اهمیت معنایی شهر تاریخی، احترام و توجه به زمینه شهری، حفاظت را به محرکه ای برای توسعه موثرتر تبدیل می کند که موجب تغییرات پایدار در شهر می شود. با توجه به مشکلات کنونی در مدیریت شهرهای تاریخی ایران از جمله تقابل حفاظت و توسعه در سطوح مختلف کلان تا خرد توجه به این رویکرد در حفاظت و مدیریت شهرهای تاریخی ایران اهمیت به سزایی دارد. با توجه به اهمیت رویکرد منظر شهری تاریخی در مداخلات شهری، پژوهش حاضر، سعی در ارزیابی و بررسی مصادیق اجراشده و وضع موجود شهری، شهر تالابی بندر خمیر دارد. در انتهای پژوهش نیز نتیجه ارزیابی اقدامات مدیریت شهری در شهر خمیر با توجه به تعریف منظر شهری تاریخی، حاصل می شود. روش تحقیق از نوع کیفی و روش جمع آوری اطلاعات در آن، کتابخانه ای و میدانی است.