تعیین تنوع ژنتیکی قارچ Fusarium oxysporum f. sp. ciceri عامل پژمردگی آوندی نخود ایرانی در استان ایلام با استفاده از نشانگرهای ISSR

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 39

فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_RPPM-5-2_004

تاریخ نمایه سازی: 24 بهمن 1402

چکیده مقاله:

بیماری پژمردگی فوزاریومی نخود ایرانی ناشی از قارچ Fusarium oxysporum f.sp. ciceri یکی از مهمترین بیماریهای این محصول در ایران می باشد. به منظور بررسی تنوع ژنتیکی این بیمارگر تعداد ۴۷ جدایه از مناطق آلوده استان ایلام جداسازی و مورد بررسی قرار گرفت. پس از استخراج DNA بررسی تنوع ژنتیکی این جدایه ها با استفاده از نشانگرهای مولکولی ISSR صورت گرفت. بر اساس نتایج حاصله در سطح ضریب تشابه ۶۴%، جدایه ها در ۲۴ گروه قرار گرفتند. این نتیجه نشان دهنده تنوع ژنتیکی بالا در بین جدایه های قارچ در استان ایلام است. بر اساس اطلاعات بدست آمده از آغازگرهای ISSR در بین شش جمعیت مورد مطالعه بیشترین فاصله ژنتیکی (۰۵۴/۰) بین جمعیت های سرابله و سیروان و کمترین فاصله ژنتیکی (۰۱۰/۰) بین جمعیت های آسمان آباد و شباب دیده شد. جریان ژنی و تمایز ژنتیکی با نرم افزار Pop GEN نشان داد که بیشترین جریان ژنی مربوط به ISSR۵ با مقدار ۲۷/۱۸ و کمترین میزان جریان ژنی مربوط به ISSR۷ با مقدار ۶۵/۱ بود و متوسط جریان ژنی ۶۰/۴ محاسبه شد. متوسط تمایز ژنتیکی در این تحقیق ۰۹۸/۰ بود. واریانس ژنتیکی محاسبه شده در بین جمعیت ها ۶% و در میان جمعیت ها ۹۴% بود. تنوع ژنتیکی بالا بین و درون جمعیت ها نشان دهنده احتمال توانایی بیماری زایی متفاوت در آنها است. این موضوع نشان دهنده اهمیت شناسایی نژادهای غالب بیمارگر در منطقه و به کارگیری آنها در فرآیند معرفی ارقام مقاوم به این بیماری می باشد.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

مریم عظیمی

دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه بیماری شناسی گیاهی، واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

سعید رضائی

استادیار، گروه بیماری شناسی گیاهی، واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

سیامک بیگی

استادیار، سازمان جهاد کشاورزی استان ایلام، ایلام، ایران.

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • Anonymous. ۲۰۱۴. Production of chickpea by countries. [cited ۲۰۱۷ Nov ...
  • Arvaio-ortiz M, Esqueda M, Acedo-Felix E, Sanchez A and Gutierrez ...
  • Bayraktar H, Dolar S and Maden S. ۲۰۰۸. Use of ...
  • Burgees L, Summerell W, Bullock S, Gott KP and Backhouse ...
  • Chalcrabati A, Mukherjee PK, Sherkhane PD, Baghwat AS and Murthy ...
  • Dahiya BS. ۲۰۰۳. Improved cultivar and agricultural practices for chickpea ...
  • Doyle JJ and Doyle JL. ۱۹۸۷. A rapid DNA isolation ...
  • Gajbhe Pravin D, Madhuri Katkar S, Mane S and Jadhav ...
  • Haware MP, Nene YL and Natarajan M. ۱۹۹۶. Survival of ...
  • Honnareddy N and Dubey SC. ۲۰۰۶. Pathogenic and molecular characterization ...
  • Iruela M, Rubio J, Curbero J, Gil J and Millan ...
  • Jalali Siahkal Rodi Z and Aghaii MJ. ۲۰۱۶. Investigation of ...
  • Jimenez- Gasco M, Naves-Cortes JA and Jimenez-Diaz, RM. ۲۰۰۴. The ...
  • Jimenez-Díaz RM, Trapero-Casas A and Cabrera de la Colina J. ...
  • Jimenez-fernandez D, Landa BB, Rafael SK, Jimenez Diaz M and ...
  • Jukanti AK, Gaur PM, Gowda CLL and Chibbar RN.۲۰۱۲. Nutritional ...
  • Lu J, Knox MR, Ambrose MJ, Brown JKM and Ellis ...
  • Madhuri Katkar S. Mane S and Niveditak K. ۲۰۱۵. Molecular ...
  • Nelson PE, Toussoun TA and Marasas WFO. ۱۹۸۳. Fusarium species: ...
  • Nene YL and Reddy MV. ۱۹۸۷. Chickpea disease and their ...
  • Nourollahi Kh, Aliaran A, Yonessi H. ۲۰۱۴. Genetic diversity of ...
  • Rao LS, Usha Rani P, Deshmukh PS, Kumar PA and ...
  • Sharma M, Varshney RK, Rao JN, Seethe K, Hoisington D ...
  • Souframanien J and Gopalakrishna T. ۲۰۰۴. A comparative analysis of ...
  • Tanno k and Wilcox GW. ۲۰۰۶. The origins of cultivation ...
  • Terzopoulos PJ and Bebeli PJ. ۲۰۰۸. Genetic diversity analysis of ...
  • Zokaee S, Felahati Rastegar M, Jafarpour B, Bagheri A and ...
  • نمایش کامل مراجع