اثرات آنتاگونیستی گونههای مختلف تریکودرما در کنترل Sclerotinia sclerotiorum و مقایسه آن با قارچکشهای شیمیایی
محل انتشار: مجله تحقیقات بیماری های گیاهی، دوره: 4، شماره: 2
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 62
فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_RPPM-4-2_002
تاریخ نمایه سازی: 24 بهمن 1402
چکیده مقاله:
قارچ Sclerotinia sclerotiorum (Lib) de Bary یکی از عوامل مهم کاهش عملکرد بسیاری از محصولات مهم اقتصادی محصولات زراعی و باغی می باشد. بسیاری از روشهای مرسوم در مدیریت بیماری موثر نیست. در این میان کنترل بیولوژیک با قارچهای آنتاگونیست، میتواند در کاهش بیماری چارهساز باشد. در این پژوهش اثر آنتاگونیستی ۱۴ جدایه بومی قارچ تریکودرما مربوط به چهار گونه مختلف برای کنترل قارچ بیمارگر S. sclerotiorum در شرایط in vitroبا بررسیهای کشت دوتایی، ترکیبات ضدقارچی فرار و غیرفرار تولید شده توسط آنتاگونیستها، ارزیابی شد. بازدارندگی رشد میسلیومهای S. sclerotiorum به وسیله جدایههای تریکودرما در کشت دوتایی، ترکیبات فرار و غیرفرار بین ۴/۵۳-۵/۳۵، ۳۳-۰ و ۱۰۰-۰ درصد متغیر بود، در این میان Trichoderma harzianum (A۱۰) بیشترین تاثیر را در مهار رشد میسلیومها در کشت دوتایی و T. harzianum (A۲ و A۱۰) بیشترین تاثیر را در مهار رشد میسلیومها با تولید مواد فرار و غیرفرار داشتند. که در نهایت آنتاگونیست T۱۰ (T. harzianum) موثرترین جدایه در کنترل قارچ عامل بیماری درشرایط آزمایشگاه انتخاب شد. در بررسی سه قارچکش تیوفانات متیل، رورالتیاس و بنومیل در شرایط آزمایشگاه، مشاهده شد که قارچکش تیوفانات متیل در غلظت ۱۰ پیپیام و دو قارچکش دیگر در غلظت ۱۰۰ پیپیام توانستند به طور کامل مانع از رشد میسلیومها شوند. در بررسی مقایسه کنترل شیمیایی و بیولوژیکی در شرایط گلخانه، مشاهده شد که تیمار خاک با آنتاگونیست هشت روز قبل از آلودگی با قارچ بیمارگر، تاثیر بهتری حتی نسبت به کنترل شیمیایی دارد. این مطالعه نشان داده که استفاده از ترکیبات بیولوژیک در زمان مناسب جهت پیشگیری از وقوع این بیماری، نسبت به سموم شیمیایی از کارایی بیشتری برخوردار است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حسین براری
استادیار پژوهش، بخش تحقیقات گیاه پزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان مازندران، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، ساری، ایران.
علیرضا دلیلی
استادیار پژوهش، بخش تحقیقات گیاه پزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان مازندران، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، ساری، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :