ارزیابی برخی قارچ کش های رایج در کنترل سفیدک داخلی خیار گلخانه ای ناشی از Pseudoperonospora cubensis Rostovzev.

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 583

فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_RPPM-4-2_001

تاریخ نمایه سازی: 24 بهمن 1402

چکیده مقاله:

سفیدک داخلی مهم ترین بیماری اندام هوایی خیار در کشت های گلخانه ای است. این بیماری توسط گونه Pseudoperonospora cubensisبه وجود آمده و در صورت عدم کنترل خسارت زیادی وارد می کند. اثر قارچ کش های سیازوفامید (رانمن®% SC ۳۴.۵)، پتاسیم فسفیت (فسفیت®WSL ۵۳ % )، فلوپیکولید+ پروپاموکارب (propamocarb hydrochloride ۶۲۵g/l + fluopicolide ۶۲.۵ g/l) (اینفینیتو® (۶۸,۷۵ SC و فاموکسادون + سیموکسانیل (اکوییشن پرو®WG ۵۲.۵%) در کنترل بیماری سفیدک داخلی خیار در گلخانه ای در اربطان مرند (آذربایجان شرقی) با سابقه آلودگی به بیماری ارزیابی شد. آزمایش با ۱۱ تیمار و چهار تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی در سال ۹۳ انجام گردید. تیمارهای آزمایش، قارچ کش­های رانمن به میزان ۲/۰، ۳/۰ و ۴/۰ در هزار، فسفیت به میزان ۲، ۳ و ۴ در هزار، اینفینیتو به میزان ۲۵/۱، ۵/۱ و ۲ در هزار، اکوییشن پرو به میزان ۳/۰ در هزار ، و شاهد بدون سم پاشی بودند. سم پاشی کرت های آزمایشی بعد از مشاهده اولین علایم بیماری در سه نوبت با فاصله زمانی ۱۰ روز انجام و آماربرداری ازکرت های آزمایشی، هفت روز بعد از آخرین سم پاشی انجام شد. شدت آلودگی برای هرکرت براساس میزان لکه روی سطح برگ و تشکیل و یا عدم تشکیل اسپورانژیوم محاسبه شد. تجزیه آماری داده ها با نرم افزار SPSS و مقایسه میانگین ها با آزمون چند دامنه ای دانکن انجام گرفت. نتایج نشان داد که بهترین اثر کنترل بیماری مربوط به تیمارهای رانمن ۴/۰ در هزار، فسفیت ۴ در هزار و اینفینیتو ۲ در هزار به ترتیب با شدت بیماری ۳/۳، ۵۳/۷ و ۶۹/۸ درصد نسبت به ۷۹ درصد در تیمار شاهد بود (P≤۰.۰۱). بدین ترتیب این قارچ کش ها می توانند در گلخانه بصورت متناوب مورد استفاده قرار گیرند.

نویسندگان

بهنام پوزشی میاب

استادیار، گروه بیماری شناسی گیاهی، واحد مرند، دانشگاه آزاد اسلامی، مرند، ایران

سید رضا فانی

ستادیار، بخش تحقیقات گیاه پزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان یزد، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، یزد، ایران.

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • ReferencesAlavi M, Samavatian H and Najafinia M. ۲۰۰۲. Study of ...
  • Anonymous. ۲۰۰۷, Registration Report (draft), Norway, Ranman Twin Pack, Cyazofamid. ...
  • Anonymous. Infinito. [Internet]. ۲۰۱۳. [Cited ۲۰۱۵ November ۹]. Available from ...
  • Anonymous. FAO database [Internet] ۲۰۱۵a. [Cited ۲۰۱۵ February ۲۱], Available ...
  • Anonymous. Marand [Internet]. ۲۰۱۵b [Cited ۲۰۱۵ October ۵], Available from ...
  • Dean Call A. ۲۰۱۰. Studies on resistance to downy mildew ...
  • Dehghani A., Ranjbar A., Bagheri S. and Shahriari D. ۲۰۱۰. ...
  • Etebarian HR. ۲۰۰۶. Vegetable diseases and their control. Tehran: Tehran ...
  • Fani SR, Esmailzadeh Hosseini SA and Dehghani A. ۲۰۱۱. Determination ...
  • Fani SR, Moradi M., Shahriari D., Esmailzadeh Hosseini SA and ...
  • Irani H. ۱۹۹۷. Biological study and evaluation of several fungicides ...
  • McGrath MT. ۲۰۰۴. Diseases of cucurbits and their management. pp. ...
  • Miller SA, Mera JR and Baysal-Gurel F. ۲۰۱۰. Vegetable disease ...
  • Mitani S, Araki S, Matsuo N, Kamblin P. ۱۹۹۸. IKF-۹۱۶- ...
  • Mitani S, Kamachi K, Sugimoto K, Aaraki S, Yamaguchi T. ...
  • Mozaffari H. ۱۹۹۸. Study of cucumber downy mildew causal agent, ...
  • Nasr Esfahani M, Jalali S, Almasi H. ۲۰۱۴. The Effect ...
  • Ranjbar A, Shahriari D and Rafezi R. ۲۰۰۸. An evaluation ...
  • Sardouyi Z, Jalyani N and Sharifi Tehrani A. ۲۰۰۵. Evaluation ...
  • Thomas C, Indaba T and Cohen Y. ۱۹۸۷. Physiological and ...
  • نمایش کامل مراجع