بررسی آسیب های مدیریت شهری و نقش آن در نظام برنامه ریزی توسعه شهری با استفاده از تحلیل سه شاخگی (مطالعه موردی: شهرداری پاکدشت)

قدم اول جهت بهبود مدیریت  در یک سازمان با آسیب شناسی  آغاز می گردد. آسیب شناسی باعث می شود تا بتوانیم موانع رشد و توسعه سازمان را شناسایی و جهت رفع آنها برنامه ریزی کنیم. در این پژوهش ابتدا با استفاده از روش تحلیل سه شاخگی و با مصاحبه با ۱۲ نفر از کارشناسان خبره شهرداری پاکدشت به شناسایی آسیب های ساختاری، رفتاری و محیطی یا زمینه ای پرداخته شده است . سپس متن مصاحبه ها با استفاده از روش تحلیل محتوا و نرم­افزار MAXQDA ۲۰۱۸ مورد تحلیل قرار گرفته و ابعاد آسیب شناسی مدیریت توسعه شهری پاکدشت شناسایی شده و مدل تحقیق ارائه می شود. در آسیب های ساختاری، ساخت و ساز غیر مجاز با بار عاملی ۰.۸۹، سیستم نادرست حقوق و پاداش با بار عاملی ۰.۸۹، عدم استفاده از فناوری اطلاعات با بار عاملی ۰.۸۹ و نمودار سازمانی موجود با بار عاملی ۰.۸۶ مهم­ترین آسیب­های مدیریت توسعه شهری پاکدشت هستند. در آسیب های زمینه ای، وضعیت قوانین موجود با بار عاملی ۰.۹۸، طرح های توسعه شهری با بار عاملی ۰.۹۵، عدم استفاده از نظرات ارباب رجوع با بار عاملی ۰.۹۴ و عدم مشارکت شهروندان در مدیریت شهری با بار عاملی ۰.۸۵ آسیب­های زمینه ای مدیریت توسعه شهری پاکدشت هستند. در آسیب­های رفتاری، عدم آگاهی و دانش کارکنان با بار عاملی ۰.۹۷، عدم شناخت استانداردهای کاری با بار عاملی .۹۷ ، عدم نظارت بر عملکرد کارکنان با بار عاملی ۰.۹۵، فرهنگ سازمانی در عملکرد کارکنان با بار عاملی ۰.۹۲ و عدم آگاهی و دانش اعضای شورای شهر با بار عاملی ۰.۷۹ آسیب­های رفتاری مدیریت توسعه شهری پاکدشت هستند.