ارزیابی و تحلیل شاخصهای پایداری مسکن در استان همدان

مسکن در نگاه اول به عنوان سرپناه، یکی از اساسی ترین نیازهای انسان را تحت پوشش قرار داده است. در این خصوص، مسکن پایدار، مسکنی است که کمترین ناسازگاری با محیط طبیعی پیرامون خود و در پهنه وسیعتر با منطقه و جهان را دارد. به عبارتی نیازهای زیستی نسل کنونی را بر مبنای کارایی منابع طبیعی انرژی برآورده ساخته و در عین حال محلاتی جاذب و ایمن را ضمن توجه به مسائل اکولوژیکی، فرهنگی و اقتصادی ایجاد نماید. استان همدان به تقریب با ۱۹۰۰۰ کیلومترمربع وسعت، از لحاظ جمعیت چهاردهمین و از لحاظ مساحت بیست و سومین استان کشور محسوب میشود که شامل استانهای بهار، نهاوند، همدان، رزن، کبودآهنگ، تویسرکان، اسدآباد و ملایر است. در این پژوهش با استفاده از مدل آنتروپی شانون برای وزندهی شاخصها و از مدل تاپسیس برای رتبه بندی، به ارزیابی و تحلیل شاخصهای پایداری مسکن در هریک از این شهرستانها پرداخته شد.