برنامه ریزی توسعه پایدار گردشگری در شهرستان فریدونشهر با رویکرد آمایش سرزمین

صنعت گردشگری در طی چند ده ه اخیر در مقیاس جهانی به عنوان راهبردی مهم برای تحول در کلیه امور به ویژه اقتصادی مطرح شده است. برخی از مناطق مقصد در کشورهای در حال توسعه با تدوین و اجرای برنامه های توسعه گردشگری توانستهاند معیشت اقتصادی، ساختار فرهنگی و بنیان اجتماعی جوامع میزبان را متحول و شکوفا سازند. کشور ایران نیز با برخورداری از جاذبه های گوناگون، پتانسیلهای فراوانی در بخش گردشگری دارد که استان اصفهان از مهمترین مقاصد گردشگری کشور است که شهرستانهای مختلف آن هر یک توانمندی خاصی در حوزه مذکور دارند. فریدونشهر در محور غربی استان واقع در میان سلسله جبال زاگرس با مناطق و جاذبه های بکر طبیعی، توان ویژهای در توسعه اکوتوریسم دارد. برنامهریزی توسعه پایدار گردشگری در این شهرستان با رویکردهای آمایش سرزمین میتواند نتایج ثمربخشی را در این منطقه مقصد به همراه داشته باشد. ماهیت پژوهش حاضر، بنیادی- کاربردی و روش انجام آن پیمایشی و توصیفی-تحلیلی است. از مدل راهبردی (SWOT) برای تحلیل آماری و از نرمافزار (GIS) برای ترسیم نقشه ها استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان میدهد که در وهله اول، توسعه پایدار گردشگری در شهرستان فریدونشهر بر مبنای شاخصهایی مانند زیرساخت گردشگری، دسترسی، مطالعات پژوهشی، عزم عمومی و مدیریت واحد با محدودیتهای جدی مواجه است. از سوی دیگر، بر مبنای نتایج مدل سوات، فرآیند برنامه ریزی توسعه گردشگری در این شهرستان باید در گام اول با تاکید بر نقاط قوت و ضعف و سپس تهدیدها و فرصتها باشد. استراتژیهای راهبردی برای نیل به این هدف در قالب سناریوهای مختلف تدوین و پیشنهاد گردیده که سناریوهای شماره ۵،۲،۷ به ترتیب با امتیاز ۶/۱۴، ۵/۳۱ و ۴/۵۹ در اولویت اول تا سوم برنامه های عملیاتی قرار دارند. به طور کلی، فرآیند توسعه پایدار گردشگری در شهرستان فریدونشهر با رویکرد توسعه پایدار نیازمند تامین زیرساختهای مورد نیاز شهرستان با تعریف اعتبارات در ردیفهای استانی و ملی با تاکید بر جایگاه فریدونشهر در سند آمایش و همچنین رفع موانع موجود پیشروی سرمایه گذاران حوزه گردشگری به ویژه از لحاظ زیرساختهای سامانهای و شبکه های ثبت طرح و پروژه ساختاربندی میباشد.