بررسی رابطه بار کاری و خودکارآمدی در پرستاران بیمارستان های شهر بابل در سال ۱۴۰۱

مقدمه: پرستاری یک حرفه استرس زا است که می تواند هم برای پرستاران و هم برای بیماران مضر باشد. سطوح بالای استرسمی تواند منجر به انواع مسائل سلامت جسمی و روانی، کارآیی شغلی ضعیف، نارضایتی شغلی، سطوح بالای بار و جابجایی کارکنان شود که همگی می توانند کیفیت کار مراقبت از بیمار را کاهش دهند .هدف: این مطالعه با هدف تعیین بار کاری و خود کارامدی در پرستاران بیمارستان بابل در سال ۱۴۰۱ انجام گردید روش شناسی : یک مطالعه توصیفی- همبستگی، این مطالعه با استفاده از نمونه گیری اسان با حجم ۳۷۵ پرستار شاغل دربیمارستانهای شهر بابل انجام شد . با استفاده از پرسشنامه های مقیاس بار تیم مراقبت حرفه ای (PCTB) و مقیاس خودکارآمدی عمومی .(GSE) و خودکار امدی انجام شدجهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی و تحلیلی با نرم افزار (SPSS) نسخه (۲۴) استفاده گردیدنتایج : - پس از جمع آوری داده ها از ۳۷۵ پرستار شرکت کننده، ۱۳۹ مرد (%۳۷.۱) و ۲۳۶ زن (%۶۲.۹) در نمونه مورد بررسی قرار گرفتند. پرستاران در گروه سنی ۲۰ تا ۶۰ سال و اکثر آنها در گروه سنی کمتر از ۳۰ سال (%۶۸.۸) بودند. ۶۷.۲ درصد پرستاران متاهل، ۶۹.۹ درصد شهرنشین و ۴۷.۵ درصد دارای درآمد کافی هستند. بین بار کاری پرستاران و خودکارآمدی آنان رابطه معکوس و از نظر آماری معنادار وجود بودند . بنابراین هر چه حجم کاری پرستاران بیشتر باشد، خودکارآمدی آنان کاهش می یابد.بحث و نتیجه گیری: بنابراین براساس نتایج این مطالعه می توان گفت با افزایش بار کاری پرستاران، خودکارآمدی آنها کمتر بود لذا پیشنهاد می گردد جهت کمک به ارتقاء خود کارامدی پرستاران از راهکارهای مناسب از جمله افزایش تعداد کارکنان پرستاری و کاهش بار کاری ایشان استفاده گردد.