تحلیل مصدرشناختی منقولات علی بن بابویه از مشایخی جز سعد اشعری ومحمدبن یحیی العطار در الامامه والتبصره من الحیره

بازشناسی مصادر نخستین حدیثی، دارای فوائد حدیثی، کتاب شناختی وتاریخی متعددی است. علی بن بابویه در کتاب الامامه والتبصره من الحیره که قدیمی ترین تک نگاری موجود در شیعه در موضوع امامت وغیبت است، غیر از منقولات از سعد اشعری ومحمدبن یحیی، مجموعا ۳۷ حدیث نقل کرده است که ۱۵ مورد آن ها را بلاواسطه از عبدالله بن جعفر حمیری، ۷ مورد از احمدبن ادریس، ۴ مورد از علی بن ابراهیم و۳ مورد آن ها را از حمزه بن قاسم، حسن بن احمد مالکی ومحمدبن موسی دریافته است. در این پژوهش با استفاده از روش هایی هم چون شناسایی بخش مشترک اسانید در گروهی از روایات پراکنده، هماهنگی موضوع روایت با موضوع کتابی که نام مولفش در سند حدیث ذکر شده است و انطباق سند حدیث با طریق به برخی کتاب های رجال سند در منابع فهرستی دریافتیم که محتمل ترین منابع مورد استفاده ی ابن بابویه در این منقولات، کتاب های: الغیبه، الامامه ویا الفتره والحیره حمیری، النوادر احمدبن ادریس، التفسیر محمدبن خالد برقی، الملاحم یا التفسیر صفوان بن یحیی، الامامه وتفسیر القرآن محمدبن عیسی بن عبید، التفسیر، القائم یا الملاحم علی بن مهزیار، الامامه یونس بن عبدالرحمن، الامامه محمدبن احمدبن یحیی، الامامه ابن ابی عمیر، الامامه محمدبن حسین بن ابی الخطاب، الغیبه یا البشارات حسن بن سماعه والنوادر بکربن عبدالله است.