بررسی رابطه تاب آوری مدارس در بحران با نگرش ایمنی در مراقبین سلامت مدارس

افراد بسیاری در مدارس هستند که در معرض بلایا قرار دارند. تابآوری مدارس در برابر بحران به عنوانکوششی برای کاهش آسیب با استفاده از استراتژی های کاهش خطر برای ایجاد محیط امن توصیفمیشود؛ زیرا مدارس علاوه بر نقش آموزش، در بازیابی جامعه پس از بلایا نیز نقش دارند. مطالعه حاضرمقطعی از نوع توصیفی- تحلیلی است؛ که در بین ۲۳۱ مدرسه شهری و با حضور ۲۳۱ نفر از مدیران یامعلمان انجام گرفت. داده ها با استفاده از پرسشنامه استاندارد تاب آوری مدارس جمع آوری گردید. داده هابا استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ و آزمون های آماری مانند همبستگی پیرسون، T مستقل وANOVA در سطح معنی داری ۰۵ / ۰ مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که میانگین ± انحرافمعیار نمره کل تاب آوری (۵۰ / ۳۲ ± ۶۱ / ۱۴۳) است. در میان ابعاد تاب آوری مدارس، بیشترین میانگین(SD) در بعد معماری ۵۴ / ۱۹ (۹۳ / ۳) و کمترین آن در بعد ایمنی ۵۹ / ۶ (۴۰ / ۳) مشاهده شد. علاوه براین ، بین تاب آوری کل و ابعاد آن همبستگی مثبت و معناداری وجود داشت (۰۰۱ / ۰ > P). تاب آوریمدارس بر اساس مشخصات شناسنامه ای، مشخصات ساختاری و جمعیت شناختی از نظر آماری اختلافمعنی داری داشت (۰۵ / ۰ > P).نتیجه گیری: نتایج نشان داد که سطح تابآوری در مدارس تحت تاثیر مولفه های تاب آوری و ساختاریقرار دارد. آگاهی از تاب آوری می تواند به مسئولین مرتبط با HSE کمک کند تا در بررسی سطحتاب آوری و تعیین اولویت های پیشگیرانه کمک کند.