توان افزایش سطح آب در سرریزهای کلید پیانویی با استفاده از نمونه های فیزیکی

سیستمهای آبگیری در شبکه های آبیاری و زهکشی همواره با این مشکل روبرو هستند که در فصول کم آبی با کاهش سطح آب، امکان آبگیری آبگیرها با حداکثر ظرفیت فراهم نیست. در پژوهش حاضر، به کمک نمونه هایی از سرریز کلیدپیانویی با توانایی تغییر شیب در تاج آن، این موضوع بررسی شده است که با کاهش دبی، توان حفظ تراز آب به چه میزان است؛ همچنین شیبهای مختلف دیواره های سپری تا چه اندازه توانایی افزایش سطح آب به ازای بده هایی برابر با دبی نمونه ی شاهد (بدون دیواره های سپری) را از خود نشان می دهند. بدین منظور، دیواره های سپری با سه زاویه ی ./۳، ۵/۵ و ./۸ درجه در جهت جریان (مثبت) و نیز در خلاف آن (منفی)، و همچنین با سه ارتفاع ۵/۲، ۵/۴ و ۵/۶ سانتیمتر (بدون زاویه) بر روی دو سرریز کلیدپیانویی با نسبتهای۳۳/۱و ۵۰/۰ ساخته شدند. آزمایشها در مورد یک نهر پایه دار آزمایشگاهی با عرض ۸۰ سانتی متر، طول ۱۰ متر و ارتفاع ۶۰ سانتیمتر انجام شدند. نتایج نشان دادند که توانایی افزایش سطح آب در نمونه ی ۲ به مراتب از نمونه ی ۱ بیشتر، و تاثیر منفی و یا مثبت بودن شیب با افزایش زاویه قابل صرفنظر کردن می باشد. از طرفی، تحلیل داده ها نشان داد که ضریب بده ی جریان ابتدا با افزایش H/P روندی صعود ی داشته و به بیشترین مقدار خود می رسد، و در انتها نیز کاهش می یابد. بطور کلی وجود دیوار سپری بدون شیب ضریب بده را در حدود ۱۵ درصد افزایش داد. همچنین، رابطه ی به دست آمده برای ضریب بده ی سرریز کلیدپیانویی با دیواره های سپری شیبدار دارای R۲ برابر با ۹۷۷/۰ ، و شاخصهای آماری NRMSE و WQD به ترتیب ۱۴۷/۰ و ۰۰۴/۰ می باشند.