ارزیابی تاثیرات زیست محیطی گسترش بی رویه شهرها (مطالعه موردی: پروژه مسکن مهر- شهر طرقبه)

ارزیابی زیست محیطی پروژه­های مسکن مهر در ایران به عنوان رویکردی اجتناب­ناپذیر در سنجش میزان سازگاری این سیاست با مولفه­های توسعه پایدار شهری با توجه به اثرگذاری گسترده آن بر فضاهای اکولوژی شهرهای ایران امری ضروری به نظر می­رسد. در همین چارچوب، سنجش اثرات زیست­محیطی ناشی از توسعه مسکن مهر در شهر طرقبه به عنوان یکی از حوزه­های اکوتوریستی پیرامون کلانشهر مشهد در استان خراسان رضوی، هدف اصلی این مقاله بوده است. روش تحقیق در این پژوهش از نظر هدف تحقیق،کاربردی و از منظر چارچوب پژوهش، تحلیلی- توصیفی است که به شیوه پیمایشی و بر روی پروژه ۴۱۵۱ واحدی مسکن مهر در شهر طرقبه انجام می­شود. چارچوب این تحقیق مبتنی بر ایجاد سامانه­ای همدیدبان برای تلفیق معیارها و زیرمعیارهای متعدد برای ارزیابی مولفه­های زیست محیطی مسکن مهر با مبتنی بر نظرات خبرگان شهری و برداشت­های کارشناسی در این پروژه خواهد بود. مهم­ترین شاخص­های مورد استفاده در این پژوهش، معیار آلودگی آب، آلودگی خاک، آلودگی هوا و آلودگی صداست. ابزار جمع­آوری اطلاعات، مشاهدات و نیز پرسشنامه­های محقق ساخته مبتنی بر معیارهای زیست محیطی همراه با برخی زیرمعیارها در الگوی پایدار محیطی است که به شیوه نمونه­گیری منظم از دیدگاه مسئولین مرتبط با موضوع به دست آمد. هچنین در این تحقیق از روش AHP  به عنوان ابزار تحلیل فضایی شاخص­های پایداری محیطی استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان داد که آلودگی آب با وزن ۰.۴۹۸ در الویت اول و پس از آن به ترتیب تغییرات پوشش گیاهی با وزن ۰.۲۵۸ در الویت دوم، آلودگی خاک با وزن ۰.۱۳۴ در الویت سوم، آلودگی هوا با وزن ۰.۰۷۶ در الویت چهارم و در نهایت آلودگی صوتی با وزن ۰.۰۳۴ در الویت پنجم از مهم­ترین اثرات اجرای طرح مسکن مهر بر محیط زیست می­باشند.