صلح به از جنگ و داوری بازتاب آرمان های صلح طلبی وسفارش به دوستی در اشعار فارسی

صلح ودوستی از آغاز تاریخ تاکنون نه تنها در کتابهای آسمانی بلکه در زندگی تمام جوامع بشری جزء مهم ترین ارکان اخلاقیوحتی مادی بشمار می رود؛ از این رو زبان وادبیات گرانسنگ فارسی با آن پشتوانه عظیم تاریخی و فرهنگی نیز سرشار از اشعارو جملات زیبا و حکیمانه ای است که مردمان را به صلح و دوستی دعوت می کند؛ این آثار در کنار ماهیت ادبی خود,دربردارنده محتوا و نکاتی از مسایل اخلاقی،سیاسی و اجتماعی می باشند.برخی از این آثار چنان جایگاه و پایگاه والایی در بینمردم دارند که بصورت ضرب المثل درآمده وسایه ای همیشگی بر ذهن و زندگی آنان افکنده اند؛ از جمله اشعار شاعرانی چونفردوسی،مولوی،سعدی وحافظ به عنوان بهترین حامی و مبلغ آرمان های بلند دینی و انسانی از قبیل: خداپرستی ،عشق ومحبت، راستی و درستی ،صلح و دوستی، عدل و داد و نفرت از جنگ و خشونت ... می باشند ،هدف ما در این مقاله آن استکه به روش اسنادی و تکنیک تحلیل محتوا ،به بررسی نمونه هایی از اشعار آنان در این زمینه ،به عنوان نماد اصلی فرهنگ وتمدن ایرانی می پردازیم .