تحلیل و واکاوی شاخصه های روان رنجوری بر مبنای نظریه کارن هورنای در آثار داستانی گلشیری(مطالعه موردی آینه های دردار و بره گم شده راعی)

مطالعات میان رشته ای نوعی از علوم است که بعد از آشکارشدن ضعف ها و کاستی های تخصصی شدن علوم، ضرورتیافت. اندیشه و تفکر موجود در مطالعات بی رشته ای بر وحدت و یکپارچگی علوم در حوزه های علوم طبیعی، علومریاضی، علوم انسانی و فلسفه تاکید دارد. علوم میان رشته ای زمینه را برای انتقال مفاهیم پیچیده فراهم می آورند ورشته های تخصصی، قالب های بیانی بهتری برای بیان مفاهیم پیدا می کنند. در این بین متون زبان و ادبیات فارسی نیز باسایر علوم در ارتباط بوده است و هم زبان است و هم ادبیات و هم علوم دیگری را در دل خود ای داده ا ست. زبان وادبیات، امروزه با بییاری از رشته های تخصصی دیگر مانند ادبیات نمایشی، زبان شناسی، عرفان، روانشناسی و ... ارتباطتفکیک ناپذیر دارد و همی عامل، ضرورت بررسی فعالیت های میان رشته ای را ایجاب می کند. در پژوهش پیش رو که بهشیوه توصیفی- تحلیلی بر مبنای مطالعات میان ر شته ای و کتابخانه ای و شیوه توصیفی- تحلیلی با تاکید بر نظریه کارنهورنای انجام شده است، بر آنیم تا به بحث و بررسی پیرامون دو داستان از مجموعه آثار داستانی برجسته هوشنگگلسیری با عنوان آینه های دردار و بره گم شده راعی بپرداریم . در ای مقاله سعی شده ا ست ضم تحلیل و واکاویداستان های هوشنگ گلشیری در دو مجموعه یاد شده به این پرسش پاسخ دهیم که کاربست نظریه روان شناسی کارن هورنای در دو اثر یاد شده چگونه است؟ نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که شخصیت های داستانی مورد نظر دراین دو داستان با نظریات روانشناختی کارن هورنای نزدیکی بسیاری دارد و نمود انزوا و عزلت طلبی به خوبی در رفتارشخصیت های داستانی مذکور قابل ردیابی است