بررسی نقش معرفت دینی در توسعه و اعتلای علوم انسانی

هدف/ سئوال اصلی: علوم انسانی مجموعه علومی هستند که به توصیف، تبیین و تفسیر پدیده های فردی و اجتماعی می پردازند، از آن جهت که انسانی اند. به عبارتی علوم انسانی، هر آن چه که به رفتار انسانی مربوط می شود را در بر می گیرد؛ و به عبارتی مطالعه روشمند در باب امور انسانی است، خواه توصیفی، خواه توصیه ای و خواه جهت دهنده باشد. هدف این پژوهش تعیین نقش معرفت دینی در توسعه و اعتلای علوم انسانی است و در پی پاسخ به این سوال است که معرفت دینی چه نقش در توسعه و اعتلای علوم انسانی دارد؟ روش پژوهش: روش تحقیق در این پژوهش توصیفی است و موضوع تحقیق از حیث روش، ماهیتا کتابخانه ای است. ابزار مناسب برای جمع آوری داده در این پژوهش فیش ، جدول، فرم ثبت، نگهداری، طبقه بندی و سپس بهره برداری از آن ها بود. یافته ها: در این مقاله به تحلیل نقش علم دینی در تحول علوم انسانی، دین و پیش فرض های علوم انسانی، تفاوت معنویت دینی با معنویت مدرن، نقش تعقل در تحول علوم انسانی، نقش دین در توسعه علوم انسانی در ایران و جهان پرداخته شده است. بحث و نتیجه گیری: علوم انسانی، به پیمانه وسیعی از دین، ایدئولوژی، فلسفه، و به طور کلی فرهنگ تاثیر می پذیرد. هر چند معارف و باورهای دینی در سراسر فرایند علم نقش و حضور فعالی دارند، ولی بیش ترین حضور و نفوذ دین را می توان در پیش فرض ها، انگیزه ها و اهداف علوم انسانی یافت; علم، بسیاری از پیش فرض های بنیادی خود را از معارف و باورهای دینی اخذ می کند و انگیزه پژوهش و اهداف تحقیق نیز بیش تر به وسیله آن ها ساخته و توجیه می شوند.