سنجش کیفیت ذهنی زندگی در محلات شهری با استفاده از مدل های تصمیم گیری چندمعیاره (مطالعه موردی: محلات کارمندان و اسلام آباد شهر زنجان)

کیفیت زندگی شهری­معمولا از طریق شاخص های­ذهنی­حاصل از پیمایش و ارزیابی ادراکات و رضایت شهروندان از زندگی شهری و یا با استفاده از شاخص های عینی حاصل از داده های ثانویه و به ندرت با استفاده از هر دو نوع شاخص ها اندازه گیری می شود. هدف پژوهش حاضر، سنجش­کیفیت زندگی نواحی شهر­­زنجان نمونه موردی­محلات کارمندان و اسلام آباد با استفاده از شاخص های­ذهنی است. داده های مورد نیاز با استفاده از پیمایش خانوارهای شهری در شهر زنجان جمع آوری شده است.برای سنجش کیفیت ذهنی زندگی از مدل های تصمیم گیری چندمعیاره Vikor و AHP و روش های­آماری از قبیل ­میانگین و­ تحلیل واریانس، ANOVA و T-testو تحلیل­و ارزیابی روابط آن با برخی از خصوصیات فردی استفاده شده است. نتایج حاصل نشان داد که اولا میزان­رضایت ساکنین براساس­شرایط اجتماعی،فرهنگی و مذهبی،اقتصادی،کالبدی­و زیست محیطی درمحلات برنامه­ریزی­شده و سکونتگاه غیررسمی متفاوت است. ثانیا کیفیت زندگی­خانوار با سطوح مختلف وضعیت شغلی،سطح تحصیلات، میزان­درآمد،میزان­سن،تعداد اتاق برای­خانوار­­ و تعداد خانوار در­مسکن در­محلات برنامه ریزی شده و­سکونتگاه غیررسمی تفاوت معناداری وجود دارد.