امنیت سازی با توسعه پایدار در مناطق مرزی (مطالعه موردی، شهر مریوان)

امروزه با توجه به گستردگی شهرنشینی و رواج نا امنی های اجتماعی در شهرها، مطالعه موضوع امنیت سازی، عوامل موثر برآن و‫راهکارهای تﻘویت امنیت در شهرها ضرورت یافته است و این موضوع در شهرهای مرزی از حساسیت بیشتری برخوردار است. حفظ و گسترش امنیت مناطق مرزی دغدغه همیشگی کشورهایی است که دارای مرزهای مشترک طولانی با‫همسایگان خود می باشند. دیدگاه های نوین در زمینه امنیت سازی مناطق مرزی بر استراتژی توسعه پایدار مناطق مرزی تاکید‫فراوان دارند. در حﻘیﻘت آنچه که می تواند امنیت مناطقمرزی را تضمین نماید توسعه پایدار مناطق مرزی است. در این مﻘاله تلاش‫بر این است که با معرفی توسعه پایدار مناطق مرزی به عنوان راهبرد اساسی حفظ و گسترش امنیت مناطق مرزی به بررسی‫یکی از مناطق مرزی کشور بر اساس این دیدگاه بپردازد.‫ این پژوهش از نوع کاربردی واز‫روش های توصیفی و تحلیلی استفاده شده است، که اطلا عات ازطریق منابع کتابخانه ای، واسنادی ومنابع اینترنتی ومشاهدات میدانی جمع آوری شده در این پژوهش، پس از بررسی نظریه ها در خصوص توسعه پایدار مناطق مرزی، با انتخاب منطﻘه مرزی شهر‫مریوان به عنوان مطالعه موردی، به تاثیر مرزی بودن‫منطﻘه بر ساختار فضایی، مکانی آن پرداخته شود. و در نهایت به این نتیجه منتج شده است که توسعه پایدار ارمغان امنیت وامنیت پایدار ارمغان توسعه است و امکانات در منطﻘه مطابق‫الگوی مناسب توزیع نشده و در جهت تحﻘق توسعه پایدار نمی باشد. ‫با عنایت به اینکه نظام برنامه ریزی ایران به صورت بخشی می باشد و این نوع برنامه ریزی به ویژگی های مناطق مرزی بی‫توجه است.