بررسی و تحلیل توزیع فضایی جمعیت شهری استان فارس با استفاده از شاخص های نخست شهری و تمرکز
محل انتشار: مجله پژوهش و برنامه ریزی شهری، دوره: 1، شماره: 2
سال انتشار: 1389
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 47
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JUPM-1-2_007
تاریخ نمایه سازی: 29 بهمن 1402
چکیده مقاله:
این مقاله به بررسی نظام توزیع جمعیت در کانون های شهری استان فارس در دوره زمانی ۱۳۸۵-۱۳۳۵ می پردازد. روند رو به رشد شهرنشینی همگام با افزایش تعداد شهرها و به خصوص افزایش شهرهای زیر ۲۵۰۰۰ نفر جمعیت، از مهمترین خصوصیات نظام توزیع جمعیت شهری استان فارس است. گرایش به شهرنشینی در استان فارس در طول یک دوره پنجاه ساله از روند حاکم بر تحولات جمعیتی کل کشور تبعیت می کند، به طوری که در سال ۱۳۳۵ تنها ۳۵/۳۲ درصد از جمعیت استان در مناطق شهری سکونت داشته اند که این نسبت درآخرین سرشماری سال ۱۳۸۵ به ۱۷/۶۱ رسیده است. در زمینه افزایش تعداد نقاط شهری نیز تعداد شهرهای استان از ۱۳ شهر در سال ۱۳۳۵ به ۷۳ شهر در سال ۱۳۸۵ رسیده است. در این میان، شهر شیراز به علت موقعیت سیاسی - تاریخی و داشتن امکانات اقتصادی، همواره جاذب جمعیت بوده و در طول پنج دهه اخیر به عنوان شهر نخست استان عمل نموده است. سهم ۳/۴۶ درصدی از جمعیت شهری استان، به همراه فاصله ۸۷/۹ برابری با شهر دوم استان(مرودشت) در سال ۱۳۸۵، بیانگر نامتعادل بودن توزیع فضایی جمعیت شهری استان فارس است
نویسندگان
محمد غلامی
دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور مرکز لامرد، فارس، ایران
موسی رستگار
کارشناسیارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه زنجان، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :