حکمرانی مشارکتی: روش ها و ابزارهای سیاسی آن در ایران

حکمرانی مشارکتی یکی از رویکردهای موفق سیاستگذاری و مدیریت عمومی است. این رویکرد بسیاری از تنش ها و چالش های اجتماعی و سیاسی را کاهش می دهد و منجر به افزایش سرمایه اجتماعی می شود. اما عدم شناخت روش ها و ابزارهای موثر در این رویکرد، باعث شده است که استفاده بهینه از این رویکرد صورت نگیرد. در این مقاله روش ها و ابزارهای حکمرانی مشارکتی در حوزه سیاست مورد بررسی قرار می گیرند. روش این تحقیق، تحلیل محتواست و با استفاده از این روش ابتدا داده ها با کمک منابع کتابخانه ای و اینترنتی جمع آوری و بررسی شده است و سپس، با تحلیل داده های جمع آوری شده، روش ها و ابزارهای حکمرانی مشارکتی استخراج شده است. در ادامه، با کمک ۳۱ نفر از خبرگان و صاحبنظران دانشگاهی و سازمانی این حوزه، مولفه های مورد نظر با ۱۶ شاخص و در دو مقوله اصلی روش ها و ابزارها شناسایی شده است. یافته ها نشان می دهد، ۸ روش رای گیری، نظرسنجی و افکارسنجی، مشورت، تصمیم گیری جمعی، تولید ادبیات مشترک، شبکه سازی و تیم سازی، اشتراک اطلاعات و کار جمعی از مهمترین روش های پیاده سازی حکمرانی مشارکتی بوده و ۸ ابزار از قبیل: پلتفرم های مجازی، کرسی های آزاد اندیشی، انتخابات، راهپیمایی، نماز جمعه، تجمع و اعتراض، رسانه های اجتماعی و اتاق های فکر از مهمترین ابزارهای سیاسی حکمرانی مشارکتی در کشور می باشد.