تسری صلاحیت دیوان کیفری بین المللی به جنگ تجاوزکارانه سایبری

با نگاه به تلفات جنگ جهانی اول ۱۹۱۴-۱۹۱۸ و جنگ جهانی دوم ۱۹۳۸-۱۹۴۵ و نسلکشیهای یوگسلاوی سابق و رواندا در نهایت در سال ۱۹۹۸ اساسنامه دیوان کیفری بین المللی به تصویب رسید و از سال ۲۰۰۲ به مرحله اجرا درآمد و بعد از مباحث بسیار و چالشبرانگیز مقرر شد که این دیوان فقط صلاحیت رسیدگی به چهار جنایت نسلکشی، جنایت علیه بشریت، جنایات جنگی و جنایت تجاوز را داشته باشد که در مورد تجاوز چون شورای امنیت قطعنامه تعریف تجاوز ۳۳۱۴ مصوب ۱۹۷۴ مصوب مجمع عمومی سازمان ملل متحد را نپذیرفته فلذا هنوز هم رسیدگی به این جنایت منوط به تصمیم شورای امنیت وفق ماده ۳۹ منشور میباشد و از پیگرد کیفری متجاوزان خبری نیست. از سوی دیگر با تغییر ماهیت مخاصمات مسلحانه از مخاصمات مسلحانه سنگین و استفاده از نظامیان و ادوات مدرن جنگی به مخاصمات مسلحانه سایبری موضوع احراز ارتکاب جنگ تجاوزکارانه سایبری هنوز هم در پردهای از ابهام قرار گرفته و معلوم نیست که شورای امنیت و سازمان ملل متحد تا چه زمانی به دیپلماسی سکوت خود ادامه خواهند داد. هدف از انجام این تحقیق بررسی امکان تسری صلاحیت دیوان کیفری بین المللی به جنگهای سایبری است و روش تحقیق در این مقاله توصیفی- تحلیلی میباشد. در عین حال یافته های تحقیق حکایت از آن دارد که بعید به نظر میرسد که در آینده نزدیک دیوان کیفری بین المللی بدون احراز ماهیت و ساختار جنگ سایبری به عنوان یک جنگ تجاوزکارانه و اصلاح اساسنامه اش صلاحیت رسیدگی به این جنایت پلید را داشته باشد و نتایج تحقیق نیز ثابت میکند که کشورهای مقتدر و پیشرفته دنیا با دور زدن سازمان ملل متحد خود به قاعده سازی در زمینه حملات سایبری مبادرت ورزیدهاند که تصویب دستورالعمل تالین ۱-۲ صحت این ادعا را ثابت میکند.