رهیافتهای حکمرانی ایران در قبال نقض امنیت سایبری

امنیت مهمترین اقتدار حاکمیتی در عرصه ملی و بین المللی در ابعاد گوناگون است و امنیت سایبری مفهومی نسبتا نوین در این زمینه است. نقض امنیت سایبری و تلاقی آن با مفهوم حکمرانی، کنکاش در ابعاد متنوع این کاراکتر در نظام حقوق بین-الملل و رهیافتهای آن در قوانین داخلی کشورمان را ضروری مینماید. حکمرانی مطلوب در فضای سایبری منوط به مقابله با مصادیق سایبری نقض امنیت است. این مقاله با استفاده از روش تحلیل اسناد و به روش توصیفی-تحلیلی بدنبال یافتن سازوکارزهای حکمرانی ایران در قبال نقض امنیت سایبری است. بنظر میرسد حاکمیت ملی در دنیای سایبر فاقد رویکرد افتراقی خاص در این زمینه باشد. بر اساس یافته های این مقاله، حکمرانی مطلوب در قبال نقض امنیت سایبری نیازمند اتخاذ تدابیر فنی و حقوقی مناسب در تعامل با نظام حقوق امنیت سایبری جهانی است؛ لکن علیرغم ایجاد نهادهای متعدد و تصویب اسناد بالادستی در ایران رویکرد مشخصی در حوزه حکمرانی نقض امنیت سایبری اتخاذ نشده است.