سنجش و تحلیل محلات شهری مشهد از منظر شاخص های مسکن سالم (مورد پژوهی: محله آبکوه)

امروزه کاهش کیفیت مسکن های شهری، به همراه افزایش آلودگی های محیط زیستی، مدیریت نامناسب زباله ها و دفع آب های سطحی و غیره ضرورت توجه به مسکن سالم در سطح شهرها و محلات را به ضرورتی اجتناب ناپذیر مبدل نموده است. مسکن سالم، مسکنی است که شرایطی از سلامتی ذهنی، اجتماعی، فیزیکی کافی و عملکردی را برای ایمنی، بهداشت، رفاه و خلوت ساکنان خود تدارک می بیند؛ بنابراین، امروزه برای دستیابی به برنامه ریزی مطلوب مسکن باید تمام جوانب وضع موجود مسکن و تسهیلات مربوط به آن را موردبررسی و تحلیل قرارداد. بدین ترتیب، پژوهش حاضر در راستای سنجش و تحلیل محله آبکوه شهر مشهد از منظر شاخصهای مسکن سالم انجام گرفته است. در این پژوهش پس از مرور مبانی نظری، به تدوین چارچوب سنجشی اقدام و در ادامه مبتنی بر چارچوب سنجشی نگاشته شده، به سنجش وضعیت محله آبکوه شهر مشهد مبادرت شده است. جامعه آماری این پژوهش تمامی ساکنان این محله بوده که برای برآورد حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران در سطح اطمینان ۹۵ درصد و بافاصله اطمینان ۸ درصد، تعداد ۱۵۰ نفر از آن ها مورد پرسشگری قرار گرفتند. روش نمونه گیری در این پژوهش به صورت تصادفی ساده بوده و برای تعیین روایی پرسشنامه پژوهش از اعتبار محتوایی (نظر متخصصان) و برای پایایی آن از آلفای کرونباخ استفاده شده است. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که محله آبکوه شهر مشهد از منظر مولفه های امنیت و ایمنی (با میانگین ۲/۲۹) راحتی و آسایش (با میانگین ۲/۶۲)، سلامتی (با میانگین ۱/۹۱) و سرزندگی (با میانگین ۲/۹) مسکن سالم در وضعیت مطلوبی به سر نمی برد؛ بنابراین، درمجموع می توان اذعان داشت که محله آبکوه شهر مشهد از منظر مسکن سالم (سطح معناداری آن کمتر از ۰/۰۵ و میانگین آن ۲/۴۳ بوده که پایین تر از میانگین معرف برای این پژوهش است) از شرایط مطلوبی برخوردار نیست که این مسئله نیازمند توجه مسئولان و مدیران شهری است.