بررسی تطبیقی الگوی مصرف فضاهای فراغتی شهری و محله ای

با به وجود آمدن شرایط جدید اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی در دوران جدید، اوقات فراغت به عنوان یکی از محورهای مهم زندگی مطرح شده است و کیفیت گذران آن خصوصا در فضاهای عمومی اهمیت بیشتری یافته است و از این رو پرداختن به طراحی فضاهای فراغتی شهری باتوجه به نیازها و ارزش های جامعه از اهمیت بالایی برخوردار می باشد. زندگی در ایران و مطالعه ی جامعه ی ایرانی روشن می سازد که فضای شهری فراغتی در ایران، بستری خاطره انگیز و هویت مند برای فعالیت های متنوع مذهبی، تفریحی، سلامتی و آموزشی است که افراد در زمان فراغت از وظایف اجباری به اختیار انجام می دهند تا احساس لذت و رضایت کنند. هدف از نگارش مقاله حاضر، شناسایی و استخراج اصول و معیارهای سنجش فضاهای فراغتی در شهرها می باشد. روش به کار رفته در تحقیق، از حیث هدف کاربردی و از حیث صبغه، ترکیبی (کیفی و کمی) بوده است. یافته ها نشان می دهد که ۸ مولفه گوناگونی، حضورپذیری، نفوذپذیری، خوانایی، انعطاف پذیری، غنای حسی، امنیت و رنگ تعلق در طراحی مطلوب فضاهای فراغتی باید درنظر گرفته شوند.