جایگاه پاشالیک بغداد و امارت بابان در روابط ایران و عثمانی ۱۲۳۶-۱۲۶۶ هجری قمری
محل انتشار: فصلنامه مطالعات تاریخ اسلام، دوره: 15، شماره: 58
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 64
فایل این مقاله در 29 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PTE-58-58_004
تاریخ نمایه سازی: 30 بهمن 1402
چکیده مقاله:
نقش و جایگاه پاشالیک بغداد و امارت بابان در روابط ایران و عثمانی، مورد غفلت قرار گرفته است. دولت عثمانی مدتی بعد از پیمان زهاب (۱۰۴۹ق.)، پاشالیک بغداد را تاسیس کرد. در مناطق کردنشین شمال عراق نیز امارت بابان دارای استقلال نسبی بود. دولت ایران از پیمان زهاب تا عهدنامه دوم ارضروم (۱۲۶۳ق.)، به مدت ۲۱۴ سال، با سه کانون قدرت بابعالی، بغداد و بابان مواجه شد. در این دو سده، قلمرو غرب ایران، در معرض انواع تهدیدها قرار گرفت. در پژوهش حاضر، بر پایه منابع ایران و عثمانی، به روش دادهکاوی و رویکرد تحلیلی- انتقادی، نقش و جایگاه پاشالیک بغداد و امارت بابان در روابط ایران و عثمانی تبیین شده است. یافتههای پژوهش نشان میدهد، با به قدرت رسیدن سلطان محمود دوم، رشته اصلاحاتی در دولت عثمانی آغاز شد که به تدریج منجر به احیا و افزایش نفوذ و قدرت دولت مرکزی عثمانی در ایالات شرقی گردید. با تغییر ساختار قدرت در بغداد، زمینه برای برچیدن امارت بابان فراهم شد. با غلبه بغداد بر بابان که در حقیقت چیرگی عثمانی بر عراق بود، روابط ایران و عثمانی وارد مرحله جدیدی شد.
کلیدواژه ها:
Iran ، Ottoman ، Pashalik of Baghdad ، Baban Emirate ، Fath Ali-Shah ، Mahmoud II. ، ایران ، عثمانی ، پاشالیک بغداد ، امارت بابان ، فتحعلی شاه ، محمود دوم
نویسندگان
نصرالله صالحی
Associate Professor of History, Farhangian University
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :