استخراج بیوپلیمر آگار تحت غلظت های متفاوت قلیا و بررسی بازده استخراج از جلبک پرورشی Gracilariopsis persica

آگار، کلوئید آب دوست است که از دیواره برخی جلبک های قرمز قابل استخراج می باشد. این بیوپلیمر به لحاظ دارا بودن ترکیبات پلی ساکاریدی دارای خاصیت ژلاتینی و چسبندگی بوده و کاربردهای فراوانی در صنایع غذایی و بیوتکنولوژی دارد. در پروسه استخراج بیوپلیمر آگار از جلبک های گراسیلاریا معمولا پیش فرآوری قلیایی نیز صورت می پذیرد تا اجازه دهد که عملیات استخراج پلی ساکارید از دیواره سلولی جلبک بهتر انجام شود. در این پژوهش اثرات پیش فرآوری قلیا بر روی میزان بازده آگار جلبک پرورشی گراسیلاریوپسیز پرسیکا مورد مطالعه قرار گرفت. پیش فرآوری قلیا با غلظت های سدیم هیدروکسید 0، 0/25%، 7% و 12% در حمام آبی صورت پذیرفت. پروسه استخراج در دمای C90 طی مدت 90 دقیقه انجام گرفت و بازده آگار مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که غلظت های متفاوت قلیا بر میزان بازده آگار موثر است و میزان بازده آگار بین 10/1 % تا 25/05% متغیر بودند. بنابراین بر اساس نتایج در شرایط آزمایش با افزایش میزان غلظت قلیا، بازده آگار استحصالی کاهش می یابد.