بررسی مقایسه ای دو ترجمه از نمایش نامه "دست های آلوده" بر اساس نظریه گرایش های ریخت شکنانه آنتوان برمن

بررسی مقایسه ای دو ترجمه از نمایش نامه "دست های آلوده" بر اساس نظریه گرایش های ریخت شکنانه آنتوان برمنچکیدهدرام یا نمایشنامه یکی از زیرمجموعه های مهم در حوزه متون ادبی است. برگردان نمایشنامه با توجه به جنبه های کلامی و غیرکلامی با ترجمه سایر انواع ادبی تفاوت اساسی دارد. از دیدگاه آنتوان برمن (۱۹۹۱-۱۹۴۲)، نظریه پرداز فرانسوی در حوزه مطالعات ترجمه، در روند ترجمه و به خصوص ترجمه ادبی، مترجم ممکن است دچار سیزده گونه گرایش تحریفی شود که درنتیجه به بافت اثر آسیب می رسد. این پژوهش به شیوه توصیفی-تحلیلی با بهره گیری از نظریه ریخت شکنانه برمن، به بررسی دو ترجمه از پرده ی اول نمایشنامه دست های آلوده سارتر می پردازد. این نمایشنامه را جلال آل احمد و قاسم صنعوی ترجمه کرده اند. برای داوری میان این ترجمه ها، دو نکته را باید در نظر گرفت: نخست انتقال معنا و سپس انتقال حال و هوای متن. صرف آشنایی نسبی با زبان مبدا و مقصد و همچنین اندکی خلاقیت ادبی نمی تواند الزاما ترجمه خوبی به بار بیاورد. در پژوهش حاضر، پس از معرفی نظریه گرایش های ریخت شکنانه، تلاش خواهیم کرد به بررسی کاربست پذیری آن در نقد نمایشنامه ترجمه شده به فارسی و میزان اجراپذیری در صحنه نمایش بپردازیم. کلمات کلیدی: آنتوان برمن، نظریه تحریف متن، دست های آلوده، ژان پل سارتر، جلال آل احمد، قاسم صنعوی.