بازیابی معنا: به سوی یک نظریه طراحی جدید مبتنی بر مواد برای معماری

معماران و دانشجویان معماری امروزه از نظر فیزیکی کمتر درگیر مدل سازی و ترسیم بازنمایی چیزهای پیشنهادی هستند و به طور فزاینده ای بر ابزارها و روش های دیجیتالی تکیه می کنند که تعاملات تجسم یافته آنها را با مواد واقعی تغییر می دهند. نتیجه این است که معنایی که معماری را در فرهنگ های ما بسیار محور می کند، در حال کاهش است. این باور نابجا جایگزین آن شده است که ساختمان ها و معماری «بهتر» ناشی از افزایش استفاده از ابزارهای دیجیتال است. برای بازیابی معنا نیاز به یک تئوری طراحی جدید برای معماری است که مبتنی بر نظریه درگیری مواد و نقش حیاتی مقاومت و استدلال حسی در فرآیند طراحی است، که مواد به طور تاریخی ارائه کرده اند.