گوردخمه اورارتویی شیخ سلو

مرزهای اورارتو در سه قرن اوج قدرت (اواسط قرن ۹ تا اوایل قرن ۶ ق. م) بخشهایی از کشورهای امروزی ایران، ترکیه، ارمنستان، جمهوری آذربایجان را دربر می گرفت. اورارتوها ساختار حکومتی به شدت مذهبی دارند و دین عامل اصلی اتحاد قبایل ساکن در سرزمین اورارتو بوده است و می توان رد آن را در سازه های مذهبی مورد بررسی قرار داد. تا به حال انواع مختلفی از تدفین در سرزمین اورارتو گزارش شده است که بیشتر بر اساس نوع و شیوه ساخت، معماری و مصالح بکاربرده شده و اندازه آن دسته بندی شده اند و بر همین اساس جایگاه اجتماعی متوفی نیز پیشنهاد شده است. کشف اتفاقی گوردخمه شیخ سلو در شمال غرب ایران، نزدیک مرز ترکیه شواهد جدیدی را در تدفین های اورارتویی دست کم در ایران نشان می دهد. گوردخمه در دامنه کوه کنده شده و همراه با متوفی اشیاء و آثار قابل توجه در آن قرار داده شده و سپس ورودی آن مسدود و با لاشه سنگ و مصالح مشابه بافت کوه از دیده پنهان شده است. از شیخ سلو مجموعه ای از ظروف فلزی، اشیاء زینتی فلزی و قطعات سفالی به دست آمده که از لحاظ سبک شناسی دامنه وسیعی از عصر آهن را در برمی گیرد با این حال داده های فلزی و سفالی در بیشتر موارد با اشیاء به دست آمده از محوطه ها و مکان های اورارتویی بسیار شبیه است. ساختار گوردخمه و نوع اشیاء نشان می دهد متوفی وابسته به حکومت بوده و احتمالا یکی از نخبگان محلی اورارتو است.