خوز و خوزی در منابع طب سنتی ایران
محل انتشار: مجله طب سنتی اسلام و ایران، دوره: 1، شماره: 2
سال انتشار: 1389
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 34
متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JIITM-1-2_008
تاریخ نمایه سازی: 30 بهمن 1402
چکیده مقاله:
خوز و خوزی و کتاب هایشان به نام شوسماهی و جامع الخوز به کرات به عنوان مرجع در منابع مهم پزشکی قدیم در اسلام و ایران مورد استفاده قرار گرفته اند ولی متاسفانه امروزه در دسترس نمی باشند.
در این مطالعه چهار کتاب «القانون فی الطب» ابن سینا، «الحاوی» رازی، «الجامع المفردات الاغذیه و الادویه» ابن بیطار و «الصیدنه» ابوریحان بیرونی برای اولین بار مورد استقصای کامل قرار گرفت و کلیه ی ارجاع های مربوط به خوز و خوزی بطور کامل مشخص گردید. مطالعه ی حاضر نشان داد، در کتاب الحاوی ۲۱۷ بار، در کتاب القانون ۱۶ بار، در کتاب الجامع ۴۴ بار و در کتاب الصیدنه ۱۷ بار به خوز و خوزی ارجاع داده شده است. با توجه به جملاتی مانند «اجتمعت الخوز»، «قالت الخوز قاطبه»، «قیل فی جامع الخوز»، «الخوز فی شوسماهی» و «قیل فی شوسماهی الخوز»، به نظر می رسد که برای اولین بار در تاریخ پزشکی، دانشمندان مکتب پزشکی جندی شاپور یا گروهی از آنان، نظرات و آراء خود را که بر آن اجماع داشته اند در یک یا چند کتاب مدون نموده و برای بشریت به ودیعت نهاده اند. همچنین با توجه به بعضی از ارجاع های مستقیم بیرونی و ابن بیطار به خوز و خوزی که بدون ذکر منبع واسطه است، این احتمال وجود دارد که برخی از کتاب های خوزیان در مناطق مختلف، حتی در اندلس آن روز، در دسترس بوده است
کلیدواژه ها: