تاثیر طرحواره درمانی بر بهبود اضطراب، علائم شکست عاطفی و نظم دهی شناختی هیجانی در بانوان مطلقه ساکن شهر تهران

پژوهش حاضر با موضوع تاثیر طرحواره درمانی بر بهبود اضطراب، علائم شکست عاطفی و نظم دهی شناختی هیجانی در بانوان مطلقه ساکن شهر تهران صورت پذیرفت. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش پژوهش، روش آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل بانوان مطلقه شهر تهران از بهار ۱۴۰۰تا شهریور ۱۴۰۲ می باشد که تعداد آن ها ۳۵۰۰۰۰ نفر است. برای حجم نمونه ۳۰ نفر از این زنان مطلقه در نظر گرفته شد. روش نمونه گیری هدفمند می باشد که ۱۵ نفر کنترل و ۱۵ نفر آزمایشی در نظر گرفته شد. روش نمونه گیری به صورت خوشه ای بود. برای پروتکل درمانی از طرحواره درمانی استفاده شد که در ۱۰ جلسه آموزش داده شد. همچنین جهت گردآوری داده های مربوط به اضطراب از پرسشنامه ۲۱ سوالی اضطراب بک (۱۹۸۸)؛ جهت سنجش داده های مربوط به شکست عاطفی از پرسشنامه ۱۰ سوالی راس (۱۹۹۹)؛ همچنین جهت گردآوری داده های مربوط به نظم جویی شناختی هیجان از پرسشنامه ۳۶ سوالی گرانیفسکی و کرایج (۲۰۰۶) بهره گرفته شد. داده های این پژوهش با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس و تحلیل کوواریانس مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد با توجه به پایین تر بودن میانگین نمرات گروه آزمایش در پس آزمون، می توان نتیجه گرفت که آموزش طرحواره درمانی بر اضطراب در بانوان مطلقه شهر تهران موثر واقع شده است؛ همچنین آموزش طرحواره درمانی بر شکست عاطفی در بانوان مطلقه شهر تهران شده است. آموزش طرحواره درمانی بر نظم دهی شناختی هیجانی در بانوان مطلقه شهر تهران موثر واقع شده است (۰۱/۰>P).