ارزیابی مولفه های امنیت زیست محیطی در کلان شهر تبریز

امروزه شهرها از مشکلات و آسیب­های جدی در زمینه­های مختلف به خصوص چالش­های زیست محیطی رنج می­برند. تمرکز جمعیت در شهرها و عدم تناسب بین رشد خدمات و زیرساخت­های شهری به ویژه در کشورهای در حال توسعه، مناطق شهری را از نظر معیارهای پایداری زیست محیطی و کیفیت زندگی با انواع آسیب­های زیست محیطی مانند آلاینده­های هوا، شنیداری، دیداری، مشکلات دفع فاضلاب و زباله، تامین آب بهداشتی و غیره مواجه ساخته است. تداوم این گونه آسیب­ها، به ویژه با شکل و کارکردی که در کشورهای در حال توسعه از جمله ایران دارد، بحران آفرین و هشداری بر ناپایداری زیست محیطی به ویژه در کلان شهرها است؛ بنابراین هدف این پژوهش ارزیابی و سنجش مولفه­های امنیت زیست محیطی در شهر تبریز است زیرا محیط زیست یکی از مهم ترین بخش­ها در فرایند برنامه ریزی توسعه شهری بوده و لذا توجه به آن در سیاست گذاری ها و برنامه ریزی ها امری اجتناب ناپذیر است. نوع تحقیق کاربردی و روش آن توصیفی- تحلیلی است. جمع­آوری داده­ها به صورت میدانی و پرسشنامه­ای بوده و برای تجزیه وتحلیل داده­ها از آزمون­های تی تک­نمونه ای، رگرسیون گام به گام، سوارا و واریانس یک طرفه استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که مقدار میانگین امنیت زیست محیطی با آزمون تی ­تک نمونه­ای: برای شاخص کیفیت خاک ۶۹/۲، کیفیت آب ۳۲/۲، کیفیت هوا ۹۱/۱، مدیریت شهری ۶۷/۲، زیرساختی ۴۲/۲ و فرهنگ و آگاهی شهروندان ۵۴/۲ می­باشد. میزان میانگین امنیت زیست محیطی کل شهر تبریز نیز برابر ۴۳/۲ است (پایین تر از حد مبنا ۵/۲) که نشان می­دهد شهر تبریز از لحاظ امنیت زیست محیطی در وضعیت تنش اکولوژیک قرار دارد.