مدل ترکیبی مدیریت ریسک و مدیریت ارزش مبتنی بر تصمیم گیری چند معیاره در انتخاب پیمانکاران پروژه های عمرانی

در این پژوهش یک رویکرد تلفیقی مبتنی بر مدیریت ریسک و مهندسی ارزش بهمنظور انتخاب پیمانکاران در پروژه های عمرانی توسعه داده شده است. این مدل بر اساس معیارهااو زیرمعیارهای مستخرج از ادبیات تحقیق طراحی شده است که میزان اهمیت آنها به کمک روش بهترین - بدترین امتیازدهی میشود. سپس پیمانکاران با استفاده از روشهای ویکور و تحلیل روابط خاکستری اولویت بندی شدند. مطابق باا نتایج محاسباتی میتوان گفت که معیار ریسک استراتژیک با وزن محلی( ۳۸۴.۰ )بیشترین امتیاز را در بین معیارها و معیار سایر ریسکها با وزن محلی(۰۸۰.۰ ) کمترین امتیاز را در بین معیارها کسب نموده است. در بعد ریسک عملیاتی، زیرمعیار خطای تکنیکی بیشترین وزن محلی ( ۴۷۷.۰ ) و زیرمعیار تقلب کمترین وزن محلی (۱۶۵.۰) را داشته است. در بعد ریسک استراتژیک زیرمعیار نارضایتی اجتماعی بیشترین وزن محلی ( ۳۸۰.۰ )و زیرمعیار نارضایتی زیست محیطی کمترین وزن محلی (۱۳۶.۰ )را گزارش کرده است. در بعد ریسک منابع انسانی زیرمعیار شرایط ریسک هزینه ای بیشترین وزن محلی (۴۷۰.۰) زیرمعیار ریسک فنی کمترین وزن محلی (۱۴۹.۰ )را داراست. در بعد سایر ریسکها زیرمعیار ریسک مالی بیشترین وزن محلی (۵۱۷.۰)و زیرمعیار ریسک خارجی کمترین وزن محلی (۰۹۶.۰ )را دارد. در بعد مهندسی ارزش زیرمعیار حجم گردش مالی بیشترین وزن محلی (۴۶۹.۰ )و زیرمعیار صرفه جویی مالی کمترین وزن محلی(۲۵۱.۰) را دارد. در نهایت اولویت بندی پیمانکاران بر اساس مقایسه نتایج حاصل از حل روشهای ویکور و تحلیل روابط خاکستری گزارش شده است. قابل ذکر است که به منظور مقایسه عملکرد این روشها از یک رویکرد ابتکاری مبتنی بر شبیه سازی مونت کارلو استفاده شده است.