بررسی رابطه بین سبک های رهبری تحول آفرین و تعاملگرا با نگرش به تغییر سازمانی در شهرداری بندرعباس

رهبری تحول آفرین یا سبک رهبری تحول گرا روشی است که در آن رهبر به اعضای تیم انگیزه می دهد تا تغییرات مثبتی را در سازمان ایجاد کنند. این سبک رهبری روحیه ی افراد تیم را افزایش می دهد؛ همچنین، به نوآوری، بهبود حل تعارضات، کاهش هزینه ها و افزایش حس مالکیت افراد تیم منجر می شود. هدف پژوهش حاضر تحلیل رابطه بین دو متغیر سبک های رهبری تحول آفرین و تعاملگرا و نگرش به تغییر سازمانی از دیدگاه کارشناسان حوزه شهرداری بندرعباس بود. جامعه و نمونه آماری پژوهش، کارشناسان حوزه شهرداری بندرعباس در سال ۱۴۰۰-۱۴۰۱ بود که در این پژوهش مشارکت نمودند. دو پرسشنامه رهبری تحول آفرین و نگرش به تغییر سازمانی برای جمع-آوری اطلاعات مورد استفاده واقع شد.پرسشنامه رهبری تحول آفرین دارای پنج بعد رهبری فرمند، توجه و ملاحظه فردی، تحریک ذهنی، پاداش مشروط و مدیریت مبتنی بر استثنا است که، دو بعد آخر مربوط به رهبری تعاملگرا می باشد. پرسشنامه نگرش به تغییر سازمانی دارای سه بعد شناختی، عاطفی و رفتاری می باشد. روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان جهت تحلیل داده های بدست آمده استفاده گردید. نتایج پژوهش بیانگر رابطه مثبت و معنی دار سبک رهبری تحول آفرین( ۰۱/۰P< ،۲۴/۰r= ) با بعد شناختی نگرش کارکنان به تغییر سازمانی، سبک رهبری تعاملگرا با بعد شناختی( ۰۱/۰P< ،۲۵/۰r= ) و رفتاری( ۰۱/۰P< ،۲۶/۰r= ) و رابطه منفی و معنی دار رهبری تعاملگرا ( ۰۱/۰P< ،۲۲/۰r=- ) با بعد عاطفی بود. هم چنین نتایج نشان داد که رهبری فرمند ( ۰۰۱/P< ،۷۱/β= ) دارای بیشترین قدرت پیش بینی برای نگرش به تغییر سازمانی است