چارچوبی برای نابرابری فضایی در تاسیسات عمومی شهری

نابرابری فضایی، نابرابری فضایی و عدالت فضایی موضوعاتی هستند که برای اساتید در انواع حوزه های تحقیقاتی جذابیت زیادی داشته اند. از جمله، توزیع ناهموار و دسترسی به تاسیسات عمومی شهری (مخفف به "UPF") به عنوان یکی از مهم ترین موضوعات تحقیقاتی، عواملی را که منجر به اختلافات در دسترسی افراد به منابع و خدمات ضروری می شوند، بررسی می کند که ممکن است منجر به محرومیت قابل توجه برای جوامع خاصی شود و نهایتا نابرابری کلی را افزایش دهد. تحقیقات گسترده ای به درک وضعیت فعلی نابرابری/بی عدالتی/عدم انصاف فضایی در UPFs از دیدگاه های جمعیت شناختی، سیاسی و مورفولوژیکی کمک کرده اند. با این حال، یک مجموعه جزئی از راهنماها، به ویژه از نظر برنامه ریزی شهری مکان-مخصوص و استراتژی های طراحی شهری و مدیریت UPF که به دنبال فرصت های بیشتری برای انسان ها برای دریافت و استفاده از امکانات برابر می گردد، کمبود دارد. برای پر کردن این کمبود، این تحقیق یک بررسی عمیق از ادبیات انجام داد که در مورد تحقیقات نابرابری/بی عدالتی/عدم انصاف فضایی مرتبط با UPFs بود. نتایج نشان داد که یافته های ادبیات فعلی که تحقیقات نابرابری/بی عدالتی/عدم انصاف فضایی را در UPFs مطالعه کرده اند، به طور اصلی به سه جنبه قابل تفکیک می شود: (الف) مورفولوژی: ساختار و طبیعت فضایی عناصر شهری فیزیکی؛ (ب) مقدار: ناهمواری مقدار UPFs؛ (ج) کیفیت: اختلاف در کیفیت UPFs. بر اساس این، این تحقیق اقدامات برنامه ریزی و طراحی تجربی را از منظر فضایی پیشنهاد کرد. به عبارت دیگر، یک چارچوبی که فرآیند سلسله مراتبی درک و تفسیر نابرابری/بی عدالتی/عدم انصاف فضایی در UPFs را از مفهوم مبهم تا مداخلات جزئی نشان می دهد، توسعه یافته است، اصول مبتنی بر دانش برای عملگران شهری را به طور کامل درک و ارتباط یک محیط شهری برابر و جامع ارائه می دهد.