بررسی نقش و تاثیر فضای آموزشی بر یادگیری و ارتقا خلاقیت دانش آموزان

مدرسه به عنوان فضای آموزش و پرورش کودکان، نقش اساسی در ساختار اجتماعی و فرهنگی جامعه ایفا می کند. نظام آموزشی ، از یک سو و فضای آموزشی از سوی دیگر، دو عامل مهم و موثر در پرورش و رشد کودکان محسوب می شوند. از سوی دیگر زندگی پیچیدهی امروزی هر لحظه در حال نو شدن است و هم چنین جامعه ی انسانی برای پویا ماندن و گریز از ایستایی به تحول و نوآوری نیاز دارد. خلاقیت و نوآوری یکی از عالی ترین و پیچیدهترین فعالیت های ذهن آدمی است که می توان آن را با کاربرد اصول و فنون معین و ایجاد محیطی مناسب پرورش داد. هدف کلی این تحقیق بهرهگیری از عناصر معماری به ویژه فرم، در راستای ارتقای خلاقیت دانش آموزان در مدارس می باشد که به روش توصیفی -تحلیلی و از طریق مطالعات کتابخانه ای انجام گردیده است . نتایج پژوهش نشان می دهد که عوامل موثر بر ویژگی های محیطی بروز خلاقیت نظیر حس کنجکاوی ، تخیل ، تجسم و بازی سازی ، فاکتورهایی چون فضای کنجکاوانه ، انعطافپذیری ، پیچیدگی و تحریک کنندگی محیط ، امکان فعالیت آزادانه ، وجود امکان ریسک پذیری و نظارتپذیری محیط می باشد. در نهایت عوامل کالبدی در زمینه ی فرم فضای آموزشی به صورت عناصری چون میدانگاههای مشارکتی ، دیوارههای نیمه ساخته و قابل تکمیل ،المانها و سطوح شیبدار پیشنهاد گردید. هم چنین راهکارهایی چون بهرهگیری از ساختار فضایی منظم ، بهرهگیری از فضاهای شاخص شده توسط رنگ ، و نیز فرم هایی با درک آسان جهت استفاده در طراحی فرم فضای آموزشی پیشنهاد گردید.