پروسه و نحوه بکارگیری مهندسی نیازها در تحقق پروژه تهران الکترونیک و دیجیتال

مدل تهران هوشمند حاصل پیمایش مسیری است که با درک مشکلات، چالش ها و اولویت،های شهروندان و شهر و حرکت بهسوی هوشمندسازی به عنوان را ه حلی آزموده شده، فراگیر و بنیادی برای پاسخ به آن آغاز شده است. به طور کلی، هوشمندسازیموضوعی فراگیر و چندبعدی است. این مفهوم در سال های گذشته در مسیری تکاملی قرار داشته و از محوریت بخشیدن به فناوریدر مدیریت زیرساختها به توسعه خدمات هوشمند با هدف ارتقای کیفیت زندگی شهروندان رسیده است. محقق نمودن شهرهوشمند از سویی با پیشرفت فناوری و عدم قطعیتهای موجود در ارتباط بوده و از سوی دیگر، تحت تاثیر روندهای کلان اقتصادیدر سطح بومی و جهانی، تحولات سیاسی و موضوعات اجتماعی است. در این حوزه، به همان میزان که نقش شناخت از روندها ونیازهای عملیاتی و غیر عملیاتی پروژه محور و چابکی در بهر ه برداری و توسعه خدمات کلیدی است، نیازمند چشم اندازی بلندمدتو واقعی از آینده شهر هستیم تا نسبت به آن، اقدام به ساختارسازی مناسب نموده و با در نظر داشتن نقشه راهی کلان برای توسعهخدمات و پشتیبانی از نوآوری، در راستای حل ریشه ای مسائل کلان شهر تهران اقدام نماییم.و تنها ابزار برای مرتفع سازی ایننیازها، اجرا و انجام کامل مهندسی نیازمندی ها میباشد تا مقوله هوشمند سازی کلانشهر تهران در آینده نزدیک و طبق چشم اندازترسیم شده با کمترین خطا و هزینه میسر گردد. ولیکن از انجاییکه هر دوی علوم ،علم مهندسی نیازمندی ها و علم شهر هوشمندجزوه علوم نوپا محسوب می گردند (کمتر از ۳۵ سال سابقه و قدمت) پژوهش و تحققیات در این حوزه ها بسیار اندک بوده و ورود بهاین عرصه برای تفحص و تولید علم کاری به مراتب دشوار و مشکل میباشد.بویزه اعتبار سنجی و صحت سنجی نتایج تجربی مابه دلیل جدید بودن علوم مذکور بسیار سخت و زمان بر می باشد.