ارائه مدل مفهومی مبتنی بر شاخص های شبکه سازی در پارکهای علم و فناوری

پارکهای علم و فناوری به عنوان یکی از کنش گران و بازیگران اصلی اکوسیستم نوآوری و فناوری ؛ با هدف توسعه اقتصاد دانش بنیان، افزایش نوآوری فناورانه ، مدیریت جریان فناوری و اشتغالزایی متخصصین بوجود آمده اند. در سالهای اخیر ایجاد و توسعه پارکهای علم و فناوری شتاب قابل ملاحظه ای داشته و نقش و تاثیر این موسسات و کارکردهای متنوع آنان به عنوان بخشی از زیرساخت های نوآوری و فناوری بر رشد و توسعه اقتصاد دانش بنیان روز به روز نمایان تر می گردد. کارآئی و اثربخشی عملکرد پارکها در فرایند تعامل و همکاری با دیگر بازیگران زیست بوم نوآوری و فناوری از جمله دانشگاهها و موسسات تحقیق و توسعه ، مراکز صنعتی و ارتباط با محیط تقویت می شود. از این رو بررسی و شناخت فرایند شبکه سازی در پارکهای علم و فناوری بسیار حائز اهمیت است . هدف این پژوهش شناسایی شاخص های شبکه سازی و ارائه مدل مفهومی شبکه سازی در پارکهای علم و فناوری است . رویکرد این تحقیق فراترکیب بوده که در آن از روش باروسو و سندلوسکی استفاده شده است . شاخص های اصلی شامل ارتقاء سطح محصولات، اطلاعات، افزایش سهم بازار، اهداف (اهداف پارک، اهداف اجتماعی - اقتصادی و زیست محیطی )، ایجاد ارزش، بهرهبرداری از فرصت های موجود در پارک، بهینه سازی منابع ، توسعه محصول جدید، دانش اعم از دانش بازار؛ شرکا و هم آفرینی دانش ، عملکرد بین المللی و تجاری پارک، فرصت سازی به واسطه بازار، مدیریت ، نیاز به منابع و منابع عملیاتی ، ایجاد و توسعه روابط و یادگیری سازمانی هستند.