رابطه تاب آوری و مشکلات بین فردی با اضطراب در دانشجویان

اضطراب یکی از مشکلات روانشناختی شایع در دانشجویان است که می تواند پیامدهای ناخوشایندی به همراه داشته باشد. با توجه به اهمیت این موضوع مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه تاب آوری و مشکلات بین فردی با اضطراب در دانشجویان انجام شد. این پژوهش توصیفی-مقطعی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این مطالعه، دانشجویان دانشگاه گیلان در سال ۱۴۰۲ بودند که به روش در دسترس ۵۴ نفر در یک نظرسنجی آنلاین شرکت کردند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه اضطراب بک (BAI)، مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (CD-RISC) و پرسشنامه مشکلات بین فردی ۳۲ سوالی (IIP-۳۲) استفاده شد. به منظور تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ و آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. نتایج نشان داد که بین تاب آوری و اضطراب رابطه منفی و معنادار (۴۰۷/۰-) وجود دارد، در واقع افزایش تاب آوری با کاهش اضطراب همراه بود. نتایج دیگر نشان داد که بین مشکلات بین فردی و اضطراب رابطه مثبت و معنادار (۴۶۷/۰) وجود دارد، در واقع افزایش مشکلات بین فردی با افزایش اضطراب همراه بود. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که فقط متغیر مشکلات بین فردی با مقدار ضریب استاندارد ۴۶۷/۰ در مجموع ۲۲ درصد از واریانس اضطراب را در دانشجویان پیش بینی کرد. بناراین می توان نتیجه گرفت که تاب آوری و مشکلات بین فردی دو عامل موثر بر اضطراب دانشجویان می باشند، اما نقش مشکلات بین فردی در پیش بینی اضطراب برجسته بود. بر این اساس جهت کاهش اضطراب دانشجویان اجرای برنامه های آموزشی و درمانی جهت بهبود تاب آوری و کاهش مشکلات بین فردی پیشنهاد می شود، تا سلامت روان دانشجویان افزایش یابد.