مقایسه دو روش تمرین در خانه و تمرین مربی محور بر عملکرد حرکتی مرتبط با سقوط در زنان سالمند غیرفعال

مقدمه و هدف: سقوط و عوارض منتج از آن یکی از جدی ­ترین و شایع ­ترین مشکلات مربوط به فرآیند سالمندی هست که تهدیدی جدی برای سلامت، عملکرد و استقلال سالمندان است. هدف از تحقیق حاضر مقایسه دو روش تمرین در خانه و تمرین مربی محور بر عملکرد حرکتی مرتبط با سقوط در زنان سالمند غیرفعال بود.مواد و روش ها: ۴۵ زن سالمند غیرفعال به­ صورت تصادفی به سه گروه ۱۵ نفری تمرین در خانه (۹۳.۱۵±۶۷.۲ سال)، تمرین مربی­ محور (۸۰.۸۹±۶۷.۵) و گروه کنترل (۶۳.۵۴±۶۵.۶ سال) تقسیم شدند. متغیرهای قدرت عضلانی اندام تحتانی، انعطاف پذیری، تعادل ایستا و پویا، چابکی، حداکثر سرعت راه رفتن، ۱۰ متر راه رفتن با مانع و ترس از سقوط در پیش آزمون و پس آزمون ارزیابی شد. دو گروه تجربی تمرینات ورزشی را با هدف افزایش تعادل آزمودنی ها به مدت ۱۰ هفته انجام دادند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های تی زوجی و آنووا در سطح معناداری ۰۰.۰۵≥ P انجام شد.یافته ها: نتایج تحقیق در پیش ­آزمون نشان داد اختلاف معنی­ داری بین متغیرهای تحقیق بین سه گروه وجود ندارد (۰.۰۵تمرین در خانه و هم تمرین مربی محور بر تمام متغیرهای عملکرد حرکتی تاثیر معنی ­داری داشته است (۰.۰۵≥P). همچنین اختلاف معناداری در پس آزمون شاخص ­های انعطاف­ پذیری، چابکی و تعادل ایستا بین گروه تمرین در خانه و مربی محور وجود داشت به طوری که این فاکتور­ها در گروه مربی محور نسبت به گروه تمرین در خانه بهتر بود (۰.۰۵≥P).بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج زنان سالمند می ­توانند از هر دو برنامه تمرین در خانه و مربی محور برای بهبود عملکرد حرکتی مرتبط با سقوط استفاده کنند. اما در شرایط خاص می ­توان از روش تمرین در خانه به عنوان یک روش جایگزین استفاده کرد.