بررسی روشمند و تحلیل روند شکل گیری محوطه پارینه سنگی خانه سر۱ در شرق مازندران

محوطه خانه سر۱ رخساره ای متشکل از نهشته های زمین شناختی پلیستوسن است که در ۷۰۰ متری شرق غار کمیشان نکا قرار دارد. بر اساس روش نمونه برداری تصادفی روشمند، ۴۹۹۲ قطعه سنگ از این محوطه به دست آمد. دست ساخته های سنگی بر اساس ثبت و ضبط ویژگی ها در بانک اطلاعاتی آنها مطالعه شدند و در نهایت با محاسبه بیشترین صفات تکرار شده در مجموعه ویژگی فناوری و گونه شناسی دست افزار های سنگی مشخص شد. مساله ای که شناسایی محوطه خانه سر۱ بوجود آورده، آن است که محوطه ای بزرگ با حجم بسیار فراوان دست ساخته های سنگی در نزدیکی غارکمیشان چه ماهیتی دارد؟ آیا به لحاظ زمانی و کارکردی ارتباطی میان این دو محوطه وجود دارد؟ برای پاسخ به این مسائل، در مواجه با یک محوطه روباز که فاقد نهشته های غیرقابل تاریخ گذاری مطلق است دو رویکرد در نظر گرفته شده است. نخست مطالعه دست افزار های سنگی موجود در این محوطه و سپس بررسی ساختار زمین شناختی و ویژگی های محیطی که منجر به شکل گیری محوطه شده اند. با تلفیق این دو بخش دلایلی برای انتساب محوطه به دوره ای خاص پیشنهاد می گردد. در نتیجه، مطالعه دست-افزار های سنگی در مطابقت با مطالعه بستر زمین شناختی محوطه و پدیده های اقلیمی پلیستوسن متاخر احتمالا شکل گیری محوطه خانه سر۱ در دوره آغازین پارینه سنگی نوین و مصادف با MIS۳، فاز پیشروی خوالینین قدیم دریای مازندران و شکل گیری واحد لس بالایی در منطقه رخ داده است. صنایع سنگی خانه سر ۱ آشکارا دارای رنگ و بوی محلی است و از نظر گونه شناسی اختلافات اساسی با صنایع سنگی شناخته شده دوره پارینه سنگی نوین در سایر مناطق فلات ایران دارد.